Eyüp Cüce Şiirleri - Şair Eyüp Cüce

Her biri yüreğimin arkında bulandı da,
Gönül pınarınızda duruldu şiirlerim.
Otuz sene alemi avare dolandı da,
Bilemedim, kaç kalbe kuruldu şiirlerim.

Bazen nazlı yar dedim, yazdım üzüm gözlere,

Ey kaşları bıyığım gibi hilali canan! ..
Sensin ahir ömrümün derdi,belalı canan.
Duy sesimi,gelsin bu aşkın finali canan.
Gönlümdeki muradı,talebi anla artık.

Seni görmek yakarken,görmemek donduruyor.

Ulu bir çınardan on yaprak düştü.
Kara zulüm geldi,ak toprak düştü.
Mert sofralarında puşta hak düştü.
Yanıyor yüreğim,ah ulan ah be! ..
Adına bin lanet...Piç...Kalleş...Kahpe...

Sadık yarim diye coşup gittiğin,
Toprak sen gideli gülmüyor Veysel.
Uzun ince yoldu,koşup gittiğin.
Gidenler hiç geri gelmiyor Veysel.

Bakmadan görmenin misali sendin.

Bu bir şiir değildir, bir gönül dramıdır,
Tonlarca kalp yükümün, yalnız bir gramıdır.
Sormayın kim, nereli, adı ne, şimdi nerde;
Sormayın, söyleyemem, sükut varmış kaderde.

Madem yaşanılanı kaydetmiyor bu hayat,

Senin hiç dibin tutmaz,
Altın kararmaz.
Anamın yılda bir kalaylattığı,
Kara tencereleri,
Bakır kazanları gibi.

Niye ağlıyorsun bebek?
Karnın açsa eğer,
Şunu iyi bilmen gerek.
Dünyada aç kalmazdı,
Ağlamaya verilseydi değer.

Hani bir kuru yaprak kopup ta düşer yere,
Sen gönlüme düşersin böyle her akşamüstü.
Birden dalar giderim mazideki günlere...
Anılar,içten içe beni yer akşamüstü.

Sallanan beş parmağın aklıma gelir birden,

Bir yer var özlemiyle yandığım.
Altı mavi,üstü mavi.
Kıyısında pembeliğe oturacağım.
Sarıları dizime yatıracağım.
Birlikte yapacağız alacanın seyrini.
Yeşillere bakarak okuyacağım,

Üzüm gözlüm,döneceğim diyordun.
Gönül çıkmazlara daldı,dönmedin.
Deprem gibi,zayıf yerimden vurdun.
Ruhum enkazlarda kaldı dönmedin.

Beraber sayalım geçen zamanı.