Eyüp Cüce Şiirleri - Şair Eyüp Cüce

Varlığımı merak eden dostlarım,
Bilsin ki sevgim çok,hiç kinim yoktur.
Doğrulukta,dürüstlükte hep varım,
Ak kalbimde kara sakinim yoktur.

Mazlumun her zaman destekçisiyim.

Son kez yazıyorum sayın başbakan.
Sözüm,nezdinizde cari olmasın.
Yanıltmasın sizi sandıktan çıkan,
Zafer sarhoşluğu seri olmasın.

Allah şahit,size hiç oy vermedim.

Arama başka yerde,gözlerini yorarsın.
Sanma kuşkulu gözle görüldüğüm yerdeyim.
Buz tutmuş yüreğimde kor parçası ararsın.
Ben şüphe oklarınla vurulduğum yerdeyim.

Gönlüm başka sevgiye kucak açamaz dedim.

Gençliğin gidiyor boşu boşuna,
Ben sana sevmeyi öğreteceğim.
Gitmese de derdi,gamı hoşuna,
Ben sana sevmeyi öğreteceğim.

Adem'le Havva'dan gelen bu nimet,

Çok iyi insandı,ama nedense,
Bilen yok,nasıl ve nerede öldü.
Yeni bir dert geldi birini yense.
Bin türlü çilede,yarada öldü.

Kan tükürdü,şerbet diyerek geçti.

Kalbe yazdım şiirleri,defter etmedim.
Üzerini çizdi gitti,canı sağ olsun.
Ben hep ona sahurdaydım,iftar etmedim,
Orucumu bozdu gitti,canı sağ olsun.

Yahşi idim,yaman oldum yarin gözünde,

Davran gönül,zaman sefer zamanı,
Mutlak geçilecek hayat ummanı.
Bu son liman idi,sıla limanı;
Demir al,yelkenler fora,bismillah! ..
Bismillah ey gönül,vira bismillah! ..

Kınamayın dostlarım,mevlam böyle yaratmış,
Her övgüde, ocakta kor gibi kızarırım.
Mevlam her cemale nur, bana ise ter katmış,
Taşa alıştım, gülde ar gibi kızarırım.

Kendi gurbetimdeyim, kendime el eviyim,

Beni arı eden sevgi,
Seni bana kovan yaptı.
Seni çok sevilen, beni,
Deli gibi seven yaptı.

Ellerin feryadı sandım,

Akıtılan kanların,vebali olanların,
Bunların,ah bunların küllüsü şerefsizdir.

Sofranda yemek yerler,sonra tasa pislerler.
Direniş gücü derler,milisi (!) şerefsizdir.