Eylül Geldi Sevdiğim Şiiri - Şimal Niğbolu

Eylül geldi sevdiğim
Hadi al kareli battaniyemizi, koltuğumuzda seni bekliyorum.
Elimde Oğuz Atay, tutunamayanları anlatıyor.
Bilirim bize göre değil, nasılda tutunduk değil mi birbirimize.
Ama olsun, okuması keyifli gelecek sana bu dizeleri.
Şömine köz yapmış, gelirken bir iki odun alıver bahçeden.
Ha ama üstü kapalı yerden olsun, az önce yağmur çiseledi, ıslanmıştır yanmazlar, yorulursun.
Eylül geldi sevdiğim
Hadi yamacıma yaklaş, aç kulaklarını beni dinle
Belki de bu son saatlerimiz, neden olmayalım diz dize.
Belki de omzumda uyur kalırsın, bense kıyamaz ve devam ederim…
‘’Çok şey vardı, anlatılacak.
O yüzden sustum.
Birini söylesem, diğeri yarım kalacaktı.
Sen duydun mu sustuklarımı?’’
Dışarıda herkes sonbaharı yaşıyor, biliyor musun?
Çılgınca ayrılışları, gözyaşlarının mektuplara dökülüşleri ve izleri.
Gülme, haklısın nerde kaldı mektuplar, nerde kaldı kokuları.
Ne diyordum, geldi yine sonbahar,
Eylül geldi sevdiğim
Herkes geldi, yıpranmış, kırışmış ama pamuk gibi ellerimden öptüler,
Torunlarım saçlarımı sevdi, inanır mısın?
Ki sen, nasıl da severdin, hatırlarım.
Sanırım yaşlanıyorum, sanırım seni fazlasıyla özledim.
Kanepe dar geliyor artık, yatağımıza gidemiyorum, anla beni.
Battaniye, hala sen kokuyor
Yıkamadım, eskittim.
Yürek eskimedi lakin
Eylül geldi sevdiğim, sen yoksun.
Bir eylüldü, ekimin habercisi
Bir ekimdi beni, sensizliğe uğurladığın.