Ey Paçavra Ruhum Şiiri - Kasım Kobakçı

Geçmişten kalma yırtıklar,
Ruhumda gezinir anılar,
Hafızamda çözülür bağlar,
Unutulan yüzler, silinen çağlar.
*
Yığınların ardında, unutulmuşluk köyü,
Nerden geldi, bu yalnızlık huyu?
Yırtılmış mı perdeler, solmuş mu hatıralar?
Yoksa, zamanın acımasız akışı mı?
*
Duvarlar çatlak, tozlu raflar,
Böyle mi geçti ömrümüz, böyle mi yıprandı?
Kalır mı hiç, yanan kitaplarda bilginin izi?
Boş odalarda yankılanır, hüzünlü sözler.
*
Ne hatıralar silinmiş gözlerimde,
Ne resimler budanmış, bir hiç uğruna,
Düğümler çözülmüş ruhumda,
Kimsesiz kalmışım, yoksul anılarda.
*
Aklın sevdası, düşüncenin ışıltısı,
Nasıl da unutulur, o parlak zekası,
Defterler boş, kalemler kurusıkı,
Baharı bilmeden, gün saydı güzü.
*
Kuşlar uçar boşlukta, umutsuzluğun semalarında,
Issız yollardan, kimsesiz diyarlara,
Konup gözlerden uzaklara,
Neşe gelir mi acaba?
*
Düş olmuş, kaybolan her anı,
Yedi kat hüzün sarar, her yanı,
Zaman akar, gider benlikler,
Ağıt eder ruhum geçmişe.
*
Gökyüzünde, dağınık bulut kümesi,
Uzaklardan gelir, sessizliğin sesi,
Zihnimde, karmaşık düşünce düğümleri,
Unutulmuşluk doldurur ruhumu.
*
Yırtık pencerelerde, gölgelerin dansı,
Serin olur, hafızasızlığın gecesi,
Kulaklarımda yankılanır hala,
Kaybolan hatıraların, suskun duası...
*
Aşağısı, yukarısı, bilinmez bir labirent,
Sanki fırtınalar görmüş, olmuş harap,
Ne keskin zeka, ne derin bilgi,
O da sır oldu gitti, usta aklın inceliği..
*
Ezber pınarından, akar anlamsızlık yolu,
Boşluk kuyusunda, kim görmüş suyu?
Kurudur içilmez, hatıranın yatağı,
Kimden miras acep, bu belirsizliğin soyu?
*
Zihnimin yorgunluğu, ruhumun derdi,
Bilgimin çabası, boşuna çekerdi,
Döver durur, düşünceler birbirini,
Unutkanlığın muskası, her zihne yeterdi.
*
Zamanın kıyısında, boş bir direk,
Ellerinden düşmez, bilinmez kürek,
Düşünce yorgun, zihin bulanık,
Nasıl da çözerdin, kaderin düğümünü.
*
Fakirin bilgisi, düşünceyle beraber,
Sessizce başlar, hüzünlü bir melodi,
Zihnin derinliği, sazına eştir,
Gözler söyler, ruh ağlardı.
*
Giydik yırtık elbiseyi,
Belleğin gölünde yüzdük,
Boş odalarda yedik,
Kuru ekmekle, acı suyu.
*
Sessizlikte yankılandı boşluk,
Yitirilen anıları aramayı,
Nasıl da özledim şimdi,
Kaybolan benliğimi bulmayı.
*
Biz geçmişi, acıdan öğrendik,
Şimdiyi kayıplardan götürdük,
Boşlukta, soruları dile getirdik,
Üstüne kederi, yalnızlıktan yerdik...
*
Söz vermiş ruhuma, geçmiş zaman,
Yeni bir başlangıç olacak, her an,
Bilinç uyanacak mı, bu bulanık rüyadan?
Uyanamadan, bu pembe hayalden.
*
Kaç düş uçar, kaç anı geçer,
Şimdi hiçlikten, belirsizlikten,
Kaç benlik gider de gelmez,
Zamanın yolu uzun ve karmaşık.
*
Issız bir odada, uzun bir gece,
Eserken hüzün, beklerdik umudu,
Yankılanır unutuşun sesi,
İndikçe ruhuma, kayboluşun gölgesi.
*
Çok özledim kendimi, geçmişimi,
Yıllar oldu, gezemedim ruhumun derinliklerini,
Senden öğrendik, boşlukta yaşamayı,
Yalnızlık gütmek de cabası, ey paçavra ruhum.
*
Zihnimde biriken sorular,
Düşünceler karmaşık,
Boşluk, anlamsızlık,
Düşünüp durur içim.
*
İmtihan edermiş kendini ruhum,
Boşluğa sat şu varlığı beş kuruşa!
Bakmış ki hesap, zayıf;
İçimden bir ses bağırmış:
Vazgeç kurtul be, varlığın yükünden!
*
Nasıl da ağlardık ardından,
Her giden hatıranın,
Düşüncelerin, duyguların,
Kaybolan benliğin.
*
Unuttuk mu acısını,
Yitirilen her anın,
Az mı yalvardık kadere,
Göstermesin diye belirsizliği..
*
Ey! Paçavra ruhum!
*
Yırtıkların ve boşlukların kraliçesi,
Unutulmak ve hiçliğin bahçesi,
Yalan olmuş umutların, boş vaatlerin,
Benzer kaderin, belirsizliğin düğümüne.
*
Bir ömür paylaşmadık mı senle, hüzünle, kederi,
Gençliğimde dolaşmadık mı, düşüncenin sınırlarında,
Neden herkes, birbirine yabancı kuş oldu,
Söyle kimler, viran eyledi seni?
*
Bilinmezlik çökmüş, zihnimin başına,
Akıl ermez, kaderin işine,
Bakmaz unutan, eski anıların yüzüne,
Kader bile kurban oldu, ey paçavra ruhum.
*
Kimimizin düştüğü yerde, kalıyor benliği,
Bulunca bir parça unutulmuş dinginliği,
Kimimiz bir yudum sessizlik sayıyor,
Son gayret sana, belirsizliğe dönüşe.
*
Döndü gün erden, zihnimin kıyısından,
Yaş tezden gelip, atmış biri geçti,
Kimimiz boşluğu, kimi yalnızlığı seçti,
Unutmak çoktan hüküm oldu, ey paçavra ruhum.