EV ŞİİRLERİ

Beklenmedik bir zamanda sebepsiz
Gittiğinden beri kaldım kimsesiz
Mutsusum, üzgünüm, kırgınım sensiz
Ev sessiz, ben sessiz, kaldım nefessiz.
..

Yaşamıştı bu kerpiç duvarlar arasında nice dev
Şimdi hatıralar dökülüyor maziye doğru yavaşça
Belki de gidenlerin özleminde bu eski ev
Aramızdan kaçmak ister gibi, acele, telaşta
..

Ki dıbe hun tünneni
Ev gotın pır güneni
Dıbem xwedê bıtırsın
Kevır nav dıle venı
..

Xwede jı mera besê,
Ew bê kesira kesê,
Ki kesira kes nabe,
Ev mirova nekesê.
..

Tandırdık diye geçer, ev otuz metre kare,
Bir de fazlalığı var, ek yedi metre kare…

Bu ek panjurlu alan, balkon gibi bir yapı,
Bir içte bir de dışta, formaliteden bir kapı…

Otuz metre kare ev, yarısını mutfak say,
..

Ev sahibim demişti, oraya girip çıkma,
Kadın, kız aile var, sakın odadan bakma...

Komşu ev kastedilir, bekârı hiç sevmezler,
Kefilim olmasaydı, selam dahi vermezler…

Çünkü şahsım bekârdır, yanlış anlaşılırmış,
..

İro roci bist buye........Bugün oruç yirmi oldu
Ro bı ömrême çuye...Gün ömrümüzden gidiyor
Ki tıştê baş çê neke...Kim güzel şeyler yapmazsa
Paşi dıbên ev kiye.....Sonrasında diyorlar bu kimdir
..

Kadınsız bir ev
Çiçeksiz bir
Bahçeye
Benzer
..

Hezkırın nebê jı kesira Cennet tünnü,
XANİYA BI HESKIRIN, HUN BIZANIN VEKA ŞİNE,
ÇAMURI MİROVA BI HESKIRIN LIXISTİNE,
Ev kı mirova hez nakê fıtratıra düjmünü.
..

DIŞI BOYANMIŞ,

KÖHNE BİR EV GİBİYİM

BAKMAYIN DİK DURDUĞUMA

HER AN YIKILABiLiRiM
..

Ez Saidım bume şehit,.........Ben Saidim oldum şehit,.
Jı şehitra mebın meyyit.........Şehitlere ölü demeyin,
Ev kı roja kıyametı,................O kıyamet günü ise,
Her du Saidra dıbe id............Her iki Saide olur bayram.
..

Bu dünyada her insan, biliniz ki kiracı,
Ev sahibiyim diyen, nasıl olmaz yalancı,
Herkes mutlaka bir gün, terki diyar edecek,
Her kapıyı çalacak, tadılmayan bir acı.
..

hergün yürüdüğümüz yollar beni tanımaz
yaşadığımız ev
uyuduğumuz yatak tanımaz
bir onursuz insan terketmiş çokmu
..

Dalgın bakıyorsun dediler.
Her resminde bir hüzün akıyor.
Yüreğim dedim efendim yüreğimde.
Hüzün ev sahibi, mutluluklar misafirim...
..

Mutluluk nedir diye sorsalar, şu an vereceğm cevab; gecenin 03’ünde başını camdan dışarı uzatıp, gök kubbenin hala yerinde durduğunu, ve muhteşem göründüğünü, görmüş olmam olurdu. Kainatta ki bu muhteşem döngü (tesbih) için sana şükürler olsun Allah’ım!

Bu gece erken uyumuştum, garip bir rüyanın tesiri ile uyandım, baktım saat; iki otuz..Tesbihimi aldım elime, bir tur İhlas suresini döndüm, vakitlerin en güzeliydi, hamd ettim ve teheccüde durdum. Daha sonra sokağa bakan penceremi araladım ve gökyüzünü izledim bir süre, tek bir yıldız ve dondurucu bir ayaz vardı. Yüzüme çarpan o sert ve mis gibi havayı ciğerlerime çektim. Sokağın sessizliğini dinlerken, şükretmemiz gereken ne çok şey olduğunu düşündüm. Tüm evlerin ışıkları sönüktü, sokak lambaları hariç.. Kediler bile ’kendilerine çoktan bir kuytu bulmuş olmalı’ diye aklımdan geçirdim. Her ev kendi kederini büyütüyordu, yarından habersiz.. Ve ’gece’ ki, o muhteşem örtü (yaradana şükürler olsun) Tüm asaleti ile günahlarımızı kuşatıyordu. Ellerimi kaldırıp, avuçlarımı semaya açtım, bir kaç kelime fısıldadım öylece.. Bir yolcuyu bekler gibi, ben ve pencerem, hüzünle kapandık içimize.


Dilruba 28 Aralık 03:40
..

Em goştı nenuka nının,.........................Biz et tırnak değiliz,
Ev goşta kinı, nenuk kinın,...................O et kimlerdir tırnak kimlerdir,
Em düxazin bıratiyı,..............................Biz kardeşlik istiyoruz,
Veka goştı hestiyabın..........................Et ve kemik gibi olalım.
..

Gelo dıne bızanın, xelkı sövrek düxinê,..............Tüm dünyalılar bilsinler, Siverekli okuyor
Verın cem me nasbıkın, paşi nebıjın kinê,.........Gelin yanımıza bizi tanıyın,sonra demeyin kim bunlar,
Cari tari naxwazın, em düxwazın ronahi,.........Hiç bir zaman karanlığı istemiyoruz, biz aydınlık istiyoruz.
Ev kı kıtep naxuni, mala va veka şinê................Kitap okumayanların evleri yas evi gibidir.
..

Kimisi var sürdürmekte krallık
Kimisi bir ev bulamaz kiralık
Kimisi var şükretmeyi zül sayar
Kimi vardır gösteremez bir varlık
..

Ev kiye zaf düxwine,...Kim sürekli okursa,
Jı vi xrabi naye,.........Ondan kötülük gelmez,
Mirovi ke naxwine,.....Okumayan insanın,
Destı vi tıji xune........Elleri hep kanlıdır
..

Yüreğimin, beynimin uyuyamadığı gecelerde, gözlerimi uykuya yumsam ne olacak ki. Başımı raylara koyar gibi koyduğum yastıkta senin tren gibi gelişine razıyken, yokluğun boynumu koparmakta. Canımı yakmaktasın. Gözlerimi yumarken uykuya, sensizliğe uyanmak korkusu bana ölüme gözlerimi kapamaktan daha kötü gelmekte. Sensiz yaşamak ölüme gözlerimi kapamaktan daha ürkütücü. Yüreğimde ve beynimde ahşap bir ev gibisin ve seni düşünmenin kapı gıcırtıları, ayak sesleri uykumu kaçırmakta hatta aklımı kaçırtmakta. Bir teselli veren düşünceyle trabzanlara tutunur gibi sana doğru çıkmaya çalıştıkça, kendimi merdiven boşluğunda bulmaktayım. Ah sevgili yüreğimdeki boşluğun ölüm odası gibi. Sopsoğuk bir duygu yaşatırken bana, saçların tül gibi savrulmakta yokluğunun ölüm odasında. Su dolu vazoda kuruyan güller bile benim kadar cansız değil. Nedir bana uykusuz gecelerde böyle bıraktığın? Sen gün gibi iken ben gece gibiyim ve aramızda her gün doğuşu kan kızılı rengiyle durmakta. Sana olan hasretim sabahın en soğuk saatinde yüreğime bir buz parçası gibi saplanmakta. Uykusuzluğumu yok say. Peki sensiz geçirdiğim gündüzlerimde gözlerimin haline bir bak. Uykusuzluk bile seni görememenin verdiği dehşetin yaptığı izleri yapamaz gözlerime. Öyle bir iz ki gözlerimdeki, sanki bir ölünün mezardaki ilk göz bebeklerinin akmasına benzer. Bana ne yaptın sevgili. Diğer sevgililerin yağtığı gibi bari beni yüreğimden vursan. Sen tüm geceleri kurşun gibi eritip gözlerime akıtmaktasın. Beni aşkın kör zindanlarına atmaktasın. Yokluğun ateşten lav beğenmek gibi. Yokluğun küçük ayak parmağımı dolaba çarpmak gibi. Yanarken de kıvranır ise ayak parmağını incittiğinde de. Sen her şekilde beni kıvrandırmaktasın. Her durumda canımı yakmaktasın.
..