oturduğum sokaktan
geçti bütün atlılar
önümde birer birer
durup bana baktılar
saçları kara,saçları ak
Özümdeki seslenişi
Çocuklara anlatmıştım
Onlar ağlamasın diye
Şehre adım atmıştım
Hayret doğru, umut yanlış
Korkmayın çocuklarım
Bildiğiniz kadar yalnız değiliz
Oğlum,kızım,zavallı karım
Biz bir aileyiz
Denizlere,dağlara ve ırmaklara
beyaz gecelerde
zambak içinde
keskin uğursuzluk içinde
kaşlarındaki alıngan tav
aşkın yakarışı içinde
sevginin aşkı içinde
bu şehrin damarları yorgun
aşkı emmekte geçiyor caddeleri
bu şehirde
yalnız kadınlar çoğalıyor
yalnız erkekler hep çoktu zaten
Beni kurşunla sevgili
Bir kolyelik ölüm arala benim için
Lügâtimde göl tarif edilir
Sevebileceğim ilk güzellik
Bana kurşun hediye et sevgili
I
o bana denizi tarif eden
birer çocuk olalım diyordu
ben illâ dağlara çıkılmalıdır
şu bizim başı dumanlı dağlara
oysa usulca yağıyordu yağmur
güneş tenha bir ırmağa girer gibi
gökyüzü bizi seyreden kuşları korkutur
gökyüzü gülleri öpüyor gibi
bulutlar, paramparça, ıssız bahtiyarlar
Hadi bırak ceylanlara
Saçlarından yıldız gibi aksın
Aksın erisin içinde kalyon ve deniz
İnsin dökülsün ırmaklara yıldız
Ah belgin umutlarımda ağaran çiçek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!