Ey gönlümün kıblesi!
İki cihanda eşsiz sevgilim.
Göğüm, gün/eşim, özüm, iki gözüm…
Sen ki kalbimin mimarı,
ruhumun mühürlü defterisin.
Senin ellerin,
Seni şiirlerime konu etmek gibi ahmaklıklarım oldu.
Madem ,
kelimelerime yön verecek kadar yer ettin bende.
Buyur, def edilmeye de yakış o halde.
.
Bir akşam daha sarkıyor,
pencerenin pervazından.
Her şey yerli yerinde ,
ama yokluğun hâlâ çok fazla.
Benden el etek çekince çoğaldı mı sevinçlerin ?
Öyle ya, bendim bütün ıstırabının sebebi…
Yaşadığın bütün kötü anların neferi.
Bütün kırık zamanlarının mimarı bendim ya hani.
Zafer sayalım bu haksız terk edişini…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!