Esel Arslan Şiirleri - Şair Esel Arslan

Yaşanmış anıları konuşur oldum,
Dil balığına dönüşmüşüm belli,
Sözcükler beynimde tutuklu,
Salıversem freni,
Boşalıverecek acılar treni.

Özlemin dayanılmaz işkenceler çektiriyor
Yokluğunla biçare adama dönüşmüşüm
Bir adımlık yoldu, koşup gelemedim yanına
Kaburgalarımda dolaşıyor acımasız hançer
Hastayım, iyi değilim dedikçe sen.

Ne müthiş bir yaz yaşadık sevdiğim,
Su yosunları gibi tutunmuştum sana,
Balık'ın suya ihtiyacıydı gözyaşların,
Deniz'im oldun,
Ben de,
Yüreğinde çırpınan.

Yaşamak dediğin nedir dostum,
Sana göre, bana göre,
Göresi var bu işin.

Yaban kekikleri kokusu burnunda olsun,
Martı kanatlarında gezdir düşlerini,

Yalnızlığımın da gözleri var,
Seninkinden daha yeşil,
Ve daha kocaman,
Bir beden durur elimde,
Okşarım o bedende,
Kendi yalnızlığımı.

Uzaklaşan ayak seslerinin yankısı var beynimde,
Uğursuz uğultularla birlikte bitimsiz vuruşlar,
Belirsiz gidişlerde ki bu ayaklar belki senin,
Belki de benim ayak seslerim.

Geceleri uyanık düşler kuruyorum, gündüzlere inat,

Yetmez, daha fazla kışkırt beni,
Sevdanla dönen başımı,
Dilinin hançeriyle kes kopart,
Sızacak kanım hortlatacak yakındır,
Nicedir derinlere gömdüğüm egolarımı.

Güneş altın ışıklarıyla merhaba diyor
Kır çiçeklerini bekliyor ovalar
Denizin esintisi, dağlarda çam kokusu
Kendimle yüzleşiyorum ben.

Yeni bir bahar geliyor

Öyle kırgın, dargın bakma gözlerime,
Sitemlerin kızgın şişler gibi,
Dağlıyor yüreğimi,
Çılgın nöbetlerdeyim,
Anılarımız kan gülleri açtırıyor içimde.

Sevmek bir siyah gül olmuş senin yeşil gözlerinde,
Çünkü sen aşkta, sevda da korkaksın bunu anladım,
O gülü elbet bir gün kırmızı yapacağım sevgimle,
Ve sen o gün, işte o gün, koşarak geleceksin kollarıma,
Bir karabasandan uyanırcasına, korkusuzca.