Esel Arslan Şiirleri - Şair Esel Arslan

Bir valiz şiirle başladı,
Benim hikaye,
Yıllar eskitti kitaplarımı,
Atıldı kömürlüklere,
Bir gün,
Bir poşetle,

Düşlerimi yerleştiriyorum aklımın köşelerine,
Çağırıyorum her istediğimde yeniden,
Önce sımsıcak gülüşün geliyor önüme,
Sonra saçlarımı okşatıyorum parmaklarına,
Tedirgin bakan gözlerini öpüyorum defalarca.

Eteğinin ucunu öpmek geldi içimden,
Devirince ardı ardına dubleleri,
Hayatın kocaman hiçliğine,
Sevdamın piçliğine oturup ağladım.

Öldürsem mi kendimi bu şafakta,

Kimse okumasın, beğenmesin ne çıkar
Sana yazıldı bütün bu mısralar
Her bir sözcüğünde birlikteliğimiz var
Gülümsetir seni okurken bilirim
Kıpırdar öptüğüm o dudaklar
Güzel gözlerin nemlenir aklına gelir anılar

Çekincesiz düşlerde yüzdürülen sevdalar;
Güftesiz söylenen bestelerde bile çarpılmak,
Söylenemeyenleri söyleyebilmek açmazlarında,
Virane kayıkhanelere çekilen çürük sandal misali.

Gönül kurcalamalarında küreksiz, yelkensiz, yüreksiz,

Devenin boynundaki çanı çalamazsın,
Kuyruğundan tutsanda, hörgücünden tutamazsın,
Papazın çıkardığı haçlar,
Şaraplarla kutsanıyor, unutma.

Şekle sokarken düşlerdeki fikri,

Sevgi,
Uçan bir kuştur, yürekten yüreğe,
Emektir, özveridir, sabırdır gıdası,
İhanetle, yalanla süslenirse,
Çabuk dökülür üzerinin cilası.
Doktoru yok, reçetesi yok,

İçim de koşan bu ak at
Bekler dururum, ne zaman tökezleyecek,
Geçti bir ömür, anlayamadım bir halt.
Nere de dünkü delişmen beden
Gönül denen bu çılgın at,
İnadına koşar durur,

Delimisin be gönül, dellenirsin,
Gece gündüz söylenirsin,
Kime dersin, kime yazarsın,
Nerede güzel görsen yanarsın.

Aradığın nedir, söyle de bileyim,

Geri dön demeyeceğim,
gitmedin ki.

Sen bendeyken de yoktun.
Benim var ettiğim,
yokluğun, hiçlik haliydin.