Esel Arslan Şiirleri - Şair Esel Arslan

Ağlama birtanem, üzülme,
Alışmalısın,
Kalsın,
Son kadeh sehpada
Dökme, kaldırma, kırma,
Balığım bayatlamadan,

Gecelerinde varolduk seninle düş değildi
Yalnızlık sitemlerinde haklısın sabret biraz, bekle
Defalarca seni seviyorum demedim mi erkekçe
Eksilmedik, eskimedi ne gün ne de gece
Tüm zamanlar da tüm takvimler de yeniden doğduk
Martı çığlıklı, vapur dumanlı bu güzelim şehir

Büyür beyninin penceresinde
Bir acaip korku
Sarar geceni
Ürperir yüreğin
Artık karabasandır
Yakınların, uzakların

Hiç bu kadar yürekten istememiştim
Uzaklardan gelip pencerene konmayı
Uyanıversen kanat seslerime
Alsan beni gizlice içeriye
Koynunda uyutsan
Ah

Bir sen
Bir ben
Bir tek sen
Bir tek ben
Sen istersen
İstersem ben

Seni sana emanet edemem
Sen bendeki cana emanetsin
Canımsa emanet değildir sana
Senindir
Vermişim canımı uğruna
Demekki

Yine akşam yine hüzün
Ateşler içindeyim
Gözümün önünden gitmiyor yüzün
Sabahları beklemekteyim.

Geçici de olsa gidiyorsun

Eskimiş bir pikapta bir plak dönüyor,
plâkla birlikte başım, başım dönüyor.

Ravel'in Bolerosu cızırtılı pikapta,
anılar acımasızca hücum ediyor.

Sakin kulaçlarınla, kucaklarken denizi,
Süzülür narin parmaklarından,
Suda kırılan güneşin aksi,
Belki bir martı,
Belkide zarif bir kuğusun,
Bense Tarla Kuşuyum,

Havalar soğudu birtanem,
Yakındır,
Sert rüzgarlar esecek,
Pencerendeki üç menekşe,
Balkonundaki sardunya,
Üşüyecek.