Esat Korkmaz Şiirleri - Şair Esat Korkmaz

Toprağından koparılmış garip,
Dalından kopan yaprak gibi
Savrulmuştu kızıltepe’den, Mardin’den
Şakirpaşa sanayisine

On yaşındaydı Hamit

Ata’m bağışla bizi gençlik hâla uyuyor
Din-İman haraç mezat servete dönüşüyor
Halkın hali sefalet dürzü refah var diyor
Riyakarla işi yok Gerçek YAZAR şairler

Pancar ekilmez oldu Şekerim kargill’dendir

Büyüyecek ne vardı
Küçücük çocuklarken
Oynardık köşe bucak
Hele o saklanbaç
Sığınmıştık gül ağacına
Güller açmıştı kırmızı-beyaz

Geçmek bilmezken zaman
Özlemle beklenen günün
Hareket saatine
Kopunca yapraklar bir bir
Tükenirken takvim,
Yaklaşıldıkça sonuna

Sararmış yapraklar arasında
Güneşi selamlayan bir eda ile
Fışkıran filiz misali
Yeni bir gün doğacak
Işıl ışıl
Umutlar taze

Duygular vardır
Söz yetmez anlatmaya
Bulamaz anlatacak cesareti
İnsan kendinden
Dudaklar kurur
Dilin dönmez anlatmaya

kurşun grisi bastı göğü
göğü taşlıyor kurşun
dağlar inliyor can havli
kurşun kayaya
kurşun ölüme sekti
yüzünü astı gün

Bahara tomurcuklanan dal
Gönüle açan çiçekti
Ilgıt ılgıt esen samyeliydin
Zirvelerdeydi varlığın
Neden bu gitmekliğin
Bir sızı sardın ki

Baktı aynaya
Hayır!
Yalan söylemiyordu
Yanlış da görmüyordu
Hayal mı ”hiç değil”
Gerçekti gördüğü

Kapının önünde çıplak ağaç
Olmak vardı sen penceredeyken
Bakışlarında can bulmak,
yeni filizler sürmek vardı
kuşlarına yem diye
neden gezsin kuşların daldan dala