Esat Korkmaz Şiirleri - Şair Esat Korkmaz

ne mübarek şeysin öyle
orta çağın karasından kara
bir tabudan gelir neslin
tesettür yada Burkadır soy adın
kuşandın mı bedene
an geçmez yaşatırsın dişiliği

Umutsuzlukla sarsılırken belleğin
Yönelirse insanlık davasına
yüreğin
Ve görmek istersen
Karanlığın ufkunda ışıl ışıl
Parıldayan özgürlük ışığını

Kayboluşlar yaşamalı insan
Nereye gittiğini de bilmeden
Önemi yok zaten
İlk otobüse binmeli
Ne haber vermeli
Nede sürülecek iz kalmalı, Ardından

İnancı erdemi has özündedir
Peçeyle korunmaz, Ar yürektedir
Ana’ya yan bakan ahlak ondadır
Softa ilişmesin kadınımıza

Bin yıldır inanır bu biçim yoktu

bilemedik
ansızın baskın yedik
kuşatılmıştık tezelden
soyunduk benliğimizden
yanık bir çığlık kokusu bırakarak geriye
sesimiz çıkmaz oldu şimdi

Sol yanım acıyor bugün, anne,
Hani ayak basmak istiyordu ya
İstanbul sahiline, Yanke
Bayram yeriydi hani, Boğaz
Hani, Yanke dökülüyordu ya
Birer birer denize

nasıl da delirtmiştin yüreğimi
dalga dalga büyümüştün deniz
dev gibi iri bellemiştim
nerden bileyim dev-genç’i
ne bileyim devrimci genci
iyi biri bilmiş…

Bugün yirmi dört kasım sözde bizim günümüz
Boş vaatler dinleriz çözülmez sorunumuz
Çocuklar ders yorgunu haklı değil ünümüz
Doğru söyler öğretmen bizde Aklın yolu var

Öğretmenler günüdür yine nutuk dinledik

Balık olmuşken oltaya
Alışmışken tam sultaya
Kemal’in çıktı ortaya
İşte dedim zafer benim

Sen gideli neler oldu

bir yürüsen
arzın merkezi şaşar
düzenin de çarkı…
uygun adım yürümen gerekmez
varsın gelişigüzel olsun
yırtık tabanların şaklatsın asfaltı