Esat Erbil Şiirleri - Şair Esat Erbil

Şeref.... Hayattır
Şeref.... Ölümdür
Şerefle yaşamak
Bil hak yolumdur.
Ne mukaddestir
Şeref sözcüğü

Var günümde yanım aldın
Geçe gündüz bizde kaldın
Yoksul oldum unutuldum
Başkasına neden daldım
Sana inanmam git vefasız git
Aşkım kirlettin sevdamı unut,

İzin verin size gelim
Baban gilden seni alım
Yeşillensin kuru dalım
Sevdim seni almak için
Yar yanında kalmak için.

Seni benzettim dağda ceylana,
Vurar kör avcu bular al kana,
Ben sana kurban atma bir yana,

Kız çok güzelsin vasfın tapmiram,
Seni gevlimnen inan atmiram.

İnsan misin yoksa peri?
Sensin dünyam sen kaderi
İşte gören günden beri
Aldın billah yukun gözden
Cemalın vasf olmaz sözden.

Benim cananımsın.... Sevgili yarım
Gözünün vurgunu olmuşum hasta,
Yolun bekliyerek dünyada varım,
Gönlümü şad et bırakma yasta.

Bülbül saynayınca açılır güller,

Yaşamı anlamaz
Güzeli çirkin gören
Çirkini güzel
Akılı deli
Deliyi akıl sayan,
Düz işi sevmez

Aras Çayından baktım, bölünmüş ne çar,
Milliyetçi gönlünde, yaralar açar,
Karabağ Toprağından, yazık ki kaçar,
Sinesi paralanmış, vay Azerbaycanım,
Kalbi de yaralanmış, vay Azerbaycanım.

Gül boy attı......... Dal dal oldu
Nekişlendi....... Yol yol oldu
Taradığım.......Düzenli saç
Yad ellerde..... tel tel oldu
Yazıklar olsun......Gittin ellere
Yar beni saldın....dilden dillere

Ana vatandan
Zorla ayrıldım
Hasret kaldığım
Suyuna, toprağına
İçimde volkanlar
Yanardağ vardır.