Sonsuzluğun sonuna geldim galiba
Artık gökteki yıldızların sayısını biliyorum
Uykuların peşinde koşardım önceleri
Şimdi uykular peşimde
Hayallere dalar giderdim eskiden
Şimdi hayaller de bıraktı beni
Sen ki akıl ile bulamadınsa Allah’ı ve onun yolunu
Yazıklar olsun sana sen şimdi bilmiyorsundur da sonunu
Ne yaparsan yap ama asla kaçırma dozunu
Eğriden yana salmaz isen sözünü
Harama doğru çevirmezsen gözünü
Doğruluktan ayırmazsan özünü
Tükeniyorum, geçip giden zamanla
Bakamıyorum nedense bir türlü ardıma
Geçmişimden korktuğumdan, yada
üzüldüğümden değil ardımda bıraktıklarıma
Her nedense bakamıyorum
“Bakmak istemiyorsun” demek
Hadi bakalım
Söyle aklındakileri
Aklın yine neye takıldı
Kiminle ne zaman
Nerede kaldı
Hani bu gün benleydin
Sen bir Fidansın
Seni eğiyorlar
Dikkat et aslanım
Arkana geçiyorlar
Uyutmuşlar seni
Rüyalarına giriyorlar
Kırılan kalpler
Yıkılan hayaller
Varsın bitsin
Yalan sözler
Ya ağlayan gözler
Yanaktan süzülenler
Yar, beni sevmek zordur, zor
Hele anlamak daha da zor
Ellerinde tutamazsın beni
Bazen ateşim bazen de kor
Kayarım ellerinden
Tutamazsın avuçlarında
Uyan hadi gidiyoruz
Uyumuyorum
Gözlerimi dinlendiriyordum
Emir mi geldi?
Hayır, bu sefer kendi başımızlayız
Ya Başbuğ?
Git söyle o Bizans’ın yosmasına
Artık aldırmıyormuş de senin küsmelerine
Dün sabah iğrenmiş senin görünce yüzünü
Makyajsız bir boka benzemiyormuşsun de
Asık suratlıymışsın fincancı katırları gibide huysuz
Söyle ona ebediyen küsüşmüşüz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!