Sevginin ödüncü olmaz
Sevgiyle beslenen çiçek solmaz
Ne kadar korkarsan kork canım
Kaderden kaçılmaz
Kaderde varsa sevilmek
Hayatı seyrine bırak diyorsun da bana
Nasıl bırakayım hayat bırakıyor mu ki beni bana
Kor alevden sarmışlar zamanın ipini
Kim tutup çekebilir ki hep ileri gitmekte
Ve bize düşen ardından bakmak sadece
Bekle diyorsun, zamanında zamanı var sana göre
Selam verdim girdim içeri
Sende kimsin dediler
Bende bilmem ki kimim dedim
İyi o zaman bizdensin dediler
Yolu olmayanlar bir olmuşlar
Bilmezken yeryüzünde yaşamayı
Derinlerde öğreniyordum hayatı
Daha bilmezken gençliğin adını
Öğreniyordum yenice
İnsanları ve hayatlarını
Belki isimleri aynıydı
Ay bırakıp gitsin gecelerimi ben gecelerimi kendim beklerim
Bıraksın unutsun beni ben kendimi kendim teselli ederim
Canıma değmesin tek gam keder ben canıma canımı eklerim
Çat kapı gelenleri hiç sevmem zaten ben bile kendime çat kapı hiç gelmedim
Değmem kimsenin kedisine köpeğine ben kendi kendimi eğlerim
Ellerini çek ellerimden çek yüreğini yüreğimden ben kendi kendimi severim
Güneş çevirdi artık yüzünü
Açsak da gözlerimizi
Göremez olduk önümüzü
Bilmedik aydınlığın kıymetini
Geceler artık uzun ve çetrefilli
El ayak çekildi
Gardiyanın ayak sesleri gelir uzaktan
Ben korkmuyorum artık tuzaktan
Düşmanım dost olmuş bana
Dostlarımda düşman
Dostlarım bakar uzaktan
Her gün ılgın ılgın esen, rüzgar….
Bekle biraz yoksa acelen mi var?
Yine neye kızdın?
Kapımı neden öyle çarparsın
Ne kadar küstah ve kabasın?
Hayat dediğin dört perdelik bir oyun
Eğer oynayacaksan dostum
Kabin arkada git orda soyun
Kimileri perdenin önündedir oynar
Kimileride dahada öndedir
İzler, alkışlar yada ıslıklar
Duydum ki;
Kuş olup da uçacakmışsın yüreğimden
Sel olup da akacakmışsın gözlerimden
Ruh olup da çıkacakmışsın bedenimden
Söyle;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!