Açmış bir çiçek çok güzel
Çok güzel de beni anlar mı bilemem
Bilemem gözlerimdeki ışığı ona düşürdüğümde
Mutluluk katmanlarımda sevgi işlediğimi
Çok güzelsin köpür köpürsün belki
Temmuz olabildiğince sıcak
Toprak taş
Yürek cılız
Yeşillendim yeşillendiğim kadar
Böceklendim
Kim aldanıyor ve kim aldatıyor
Güneş nerde, nasıl batıyor
Kadeh mi büyülü el mi bilmiyorum
Gül dudaklarla artık gülmüyorum
BEN BU ŞEHRİN BOZKIRLIĞINI SEVDİM YALNIZLIĞINI
Ben bu şehrin bozkırlığını sevdim,yalnızlığını
İçine kapanmış dervişliğini ve sessizliğini
Avrupalı kostümleri giydirilen Anadolu yüreğini
Necatibey Parkında bir ıhlamur ağacı gibi
Bir bekleyen var bizi
Hasret parkalarının içinde sıcacık
Yanı başında yayla
Gündüz güneşle, gece ayla
Bekler bizi
Tükenmek için beklemeliyim zamanı
Olgunlaşmak için yok olmak için
Varlığımı bekletiyor birisi
Birisi akşamları hüzünlendiriyor
Çare çaresizin durağı
BİLİYORUM GİTMEK GEREKİR GÜNEŞ BATIMLARINDA
Gönül labirentlerinde kaybolduğumu biliyorum
Kendimi bulamıyorum ki seni bulayım
Bütün gitmeler bir döngüden ibaret
Adımlar dindirebilir mi bir kalbin sesini
Yayılan bir damlayı kuşattın mı
Halkaların kalkanlarında bir sevdayı
Düşlerinde
Düştün mü hayallerine gelişmelerin
Söz kürkünü sarınırsın çıplaksan
BÜTÜN GÜZELLİKLERDEN GÜZEL BİR KAR YAĞIYOR
Yedi Şubat Salı
Karanlığı aydınlatan bir kar
Beyaz konfetilerini salmış gökyüzünün
Dünyanın vahşetini örtmek için yağıyor
Yönler tabela gibi çakılı
Ok işaretlerinde ruhum yürüyor
Hasretle
Bulman yüreğim rüzgar gülü
Sevgi uçurtma geriyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!