Ertuğrul Şakar Şiirleri - Şair Ertuğrul ...

Yak da git alev alev gönül penceresini
Boya; kızıllığınla akşamın deresini
Yangınlarımı kanat, kan rengi gözlerinle
Lav akışlarla boya yeryüzü küresini

Üzerime sür de dur, al giyinen karayı

Aralık ayının koridorunda
Beni sakla sıcak yüreğinde
Söz diye neye değer veriyorsan
Ses,melodi,titreşim

Kimse bilmesin varsın

BİR BİLSEN BU TEMMUZ SICAĞINDA ŞİİR DOSTLARIM VAR

Adı Cumartesiydi,adı Ramazan orucuydu beklememin
Bağlanmışlıklar içinde suskularımızda sabır vardı
Umutlarını ve seni sevebilmem içindi bu hayat
Bu hayat; engeller ve engelliler içinde aşk taşıyordu

Günaydın
Yalnızlığımın penceresi
Günaydın yalnız güneş
Sen geceye saklanan ay

Sen, sokaktan gelen gürültü

Kaderin kozasında bir yürek
Bilmediği bir dünyayı örüyor
Neyi değiştirir sanki düşünmek
Bir meçhule adım adım yürüyor

Hesap kitap tutmuyor ki bir türlü

Bir an ne kadar önemli
Her an bir başka an

Kaybetmeden bir nefesi
Duymalı en duru sesi

ayazın koynunda bir sıcak
düş uyuyor kış uykusunda

bütün bütün kapatılmış
yürek çırpıntısının titreşimleri

Çığlık çığlarında çıldırdık
Çılgın çokgenlerin baskısında
Çıkmalıydık bu karabasandan

Çaktırmadan çokomel uzatır gibi ölüm
Çevremiz çakırdikeni çevrili

Kendinden kaçtığım sevgilim
Kaçtığım ıslatan ruh
Su terapisi

Senin zaten dörtte üç bedenim
Dörtte üç seninleyim akşam sabah

Bu temmuz sıcağında güneşte öpüyor beni

Ne cemre kaldı,ne bahar bilmiyor musun
Dağları özlerim ova ateşinden

O kış yağışlarından taşan sular nereye gittiler birdenbire