Ersin Kayışlı Şiirleri - Şair Ersin Kayışlı

Seni görüp ama sana dokunamamak,
Bu yangına ne yapsın ki seven bir yürek,
Dilinde sevdayla aşkla okunamamak,
Kötü kader dedikleri bu olsa gerek…

Yakınında uzağınım ufuklar gibi,

“Erişti ümr-ü hazan, bu kırılan son daldı,
Ümitler hep tükendi, vuslat mahşere kaldı...”



Bu dünyada mutluluk meğer ne çokmuş bana,

Önce hüznümü dizdim sözlere deste deste,
Sevdamın mükafatı senden bana bu şarkı,
Sonra dert makamında dolandım beste beste,
Sevdamın mükâfatı senden bana bu şarkı...

Yazarken her dizesi gözyaşımla ıslandı,

Bari sus bir şey deme deşme benim yaramı,
Bir düne bir bugüne bakıp şu halimi gör,
Yetti mutluluklarla açtığın şu aramı,
Gözüm artık sana kör adınsa bil ki nankör...

Dün ettiğin yeminler bugün inkar dilinde,

“Kalbim” derdin hep bana, aklımda hece hece,
Son nefeste yüreğim, belki bu gün, bu gece…”

Boğazım düğüm düğüm hıçkırıklarla kaplı,
Gözlerimde gülüşe heves bulamıyorum,
Kalbimin ortasına sanki bir bıçak saplı,

“Kaç şiir yarım düşer her gün bilsen kâğıda,
Ne zaman ki sen desem sözüm döner ağıda…”

Ne zaman birkaç satır seni yazmak istesem,
Dilim tutulur sanki maziye dalar gözüm,
Kelimeler yetersiz inan ki boş ne desem,

“Girdiğin günahlara, gerekir mi kehanet,
Seni bugün bitirdi, dünümdeki ihanet…”

Dün olsa belki senin bir nefeslik çağrına,
Koşardım derman olmak için varsa ağrına,
Oysa bugün rastlasam inan ki tam bağrına,

Dünümde kaldı ama, bu sevda hikâyesi,
Senden daha öteye, bir adım atamadım,
Anlamadım gönlünün, neydi benden gayesi,
Senden sonra günüme, bir günü katamadım...

“Sensiz yedi cihanda hem öksüzüm hem yetim,
Yokluğundur canıma en büyük felaketim…”

Yağmurlar bırak bana, fırtınalar kopar git,
Karakışa belensin, ömrüm mahşere kadar,
Hüzünlü bir son olsun, dertlere sal, öyle bit,

“Git. Aşka veda etmek sence kolaysa eğer,
Yar! Seni sevdim demek bence bir ömre değer…”

Git sevdiğim ardına bakma bile dönüp de,
Sersefil olduğumu duyarsın nasıl olsa,
Yanardağlar gibiyken gidişinle sönüp de,