Ersin Kayışlı Şiirleri - Şair Ersin Kayışlı

İçimde sönmeyen bir volkan gibi,
Her zaman kavurur yakar yokluğun,
Kalbimde dinmeyen bir sızı sanki
İnletir, ağlatır, yıkar yokluğun…

Anlamsız hiçbir şey tat vermez bana,

Hiçbir şey söyleme deşme yaramı,
Dilimi sözlere küstürdün benim,
Açtın mutlulukla benim aramı,
Gönlümü neşeye küstürdün benim…

Bir kere tükendi bende umutlar,

Her gece gidişin gelir aklıma,
Gözümden yaşları döker anılar,
Sarmalayıp sarar beni ağına,
Kara bulut gibi çöker anılar…

Her şeyi yeniden yaşarcasına,

Ayrılık içimde yara,
Acısı inletir beni,
Gidişin gelir aklıma,
Sebebi söyletir beni…

Neden oldu, nasıl oldu,

Tarifi imkânsız bendeki senin,
Sen’in ötesinde bir sen var bende,
Bir sen yaratmış ki içimde sevgin,
Aşkın ötesinde bir sen var bende…

Körkütük bir hiçim ben yokluğunla,

Sen gittikten sonraydı bir mum gibi eridi,
Gönlümdeki o sevdan tükendi yavaş yavaş,
Birden bire olmadı biraz acı da verdi,
Gönlümdeki o sevdan tükendi yavaş yavaş…

İlk birkaç gün zor oldu üç beş defa ağladım,

Yıllardır bir tek senin adın döner dilimde,
Sevdanı şarkı diye dilime dolamışım,
Silemezler içimden yedi cihan bir olsa,
Sevdanı hançerlerle yüreğime yazmışım…

Ne dünyanın serveti ne ahretin cenneti,

Niye öyle şaşırdın vazgeçtim diye senden,
Kendine sor sen olsan unutmaz mıydın seni?
Senden sonra da koştum mutluluğun peşinden,
Kendine sor sen olsan unutmaz mıydın seni?

Ne bıraktın ardında avutayım kendimi,

Ben sana kalbimi sev diye verdim,
Kuru bir dal gibi kır diye değil,
Bu gözyaşlarımı sil diye sevdim,
Coşturup ta bir sel yap diye değil…

Katlandıysam senin bunca kahrına,

Yıllardır hep huzur aradım durdum,
Ne yazık kendimi avutamadım,
Birazcık mutluluk aradım durdum,
Neşeli günleri yaşayamadım…

Çok sevdim kalbimi kırıp gittiler,