Erol Duran Şiirleri - Şair Erol Duran

Ne bağbanım ne de dikenli gülüm
Bülbül figan etme dalımda benim
Yeşili olmayan kuru bir çölüm
Bitmeyen acı var solumda benim

Bu dünya fanidir insanlar fani
İstersen dünyayı yak benim için
Hani ya dedeler, nineler hani
Şöyle bir çevrene bak benim için

Kâinat döngüdür bozmaz hizayı

Amacın insana hizmet değilse
Sakın efkarına yoldaş arama
Seninki sadece aşka meyilse
Can deyip gönlüne sırdaş arama

Hoyratça soldurdun açan gülünü

Ne gözyaşı aldık ne zulüm sattık
Bir damla sevdaya hayaller kattık
Aşkı muhabbeti hep açık tuttuk
Sazımız sevdasız çalmaz sevdiğim

Az yedik yutkunduk yine de doyduk

Peygamberden bize emanet olan
Ehlibeyt bir de Kuran değil mi
Feyzini Allah’ın dininden alan
Muhammet Mustafa Ali değil mi

Muhammet şüphesiz peygamberimiz

Gam yükü sırtımda hasret gölünde
Yüze yüze artık bıktım, usandım
Kavrulup yanarak sevda çölünde
Geze geze artık bıktım usandım

Acılar önümde yalçın dağ gibi

Kara gözlerinden hep sevda akar
Sevdalı bakışlar yüreğim yakar
Nazlı yar gözlerin hep bana bakar
Aşkı sevdan ile yandım bilesin

Nazlı yar dokunsan ağlarım belki

Özümden benliği atmak istedim
Nasılsa atarım kolaydır dedim
Ne harama baktım ne haram yedim
Yine de atamadım yazık ben beni

Yüzmeyi bilmeden ummana daldım

Sevdalı şu gönlüm aşka alıştı
Elemle kederle aşkla buluştu
Bir damla sevgiden bu aşk oluştu
Sevdayı aşkınla divaneyim ben

Sevdan yüreğime acı veriyor

Yüreğim yanıyordu acıları çekerken
Vefasız ahvalimi yine bilmeden gitti
Karşısında çaresiz ben boynumu bükerken
Çağlayan gözyaşımı yine silmeden gitti

Yel vurup umutlarım savurursa savursun