Erol Duran Şiirleri - Şair Erol Duran

Ne engelim vardı ki yürümedim üstüne
Erenlerden sayarak kırmadım çemberini
Başucunda duayla çiçek koydum büstüne
Erenlerden sayarak korudum minberini

Ne yana dönsem yolum kesmedi mi tipi kar

Gözlerimde yaş yok zorla değil ki
Gözpınarım kuru çöllere dönmüş
Gün olur gözyaşlı ağlarım belki
Dost ağzı zehirli dillere dönmüş

Dost diyip bağrına basmışsın belki

Sazım çalar hep elimde tezene
Sazım dertli yürek dertli ben dertli
İsyan ettim şu bozulan düzene
Sazım dertli yürek dertli ben dertli

Kimileri orman yakar utanmaz

Korudum tipiden esen yellerden
Sevdiğim gönlümden koruyamadım
Bin türlü kem gözden yaddan ellerden
Sevdiğim gönlümden koruyamadım

İnsi cinsi şeytan kalbi fesattan

Aklım ermez dünya senin işine
Ama bu dertleri ben yaratmadım
Bu kadar acının bende işi ne
Dert verip dermanı ben aratmadım

Hangi dalı tutsam elimde kaldı

Ben aşkın sadece narına düştüm
Bu günü görmeden yarına koştum
Gönlümde onulmaz yaralar açtım
Pare pare edip dağlasalar az

Deliye dönmüşüm sevda yolunda

Dürüstlük kalmadı riya diz boyu
Lokmayı ağzından alanlara bak
Bunların tamamı iblisin soyu
Uyan da kardeşim çalanlara bak

Hoca yalan söyler öğrenci yalan

Akıtıp yürekten gönül pasını
Geçmişin izini silsen diyorum
Gülerek terk etsen kalbin yasını
Hani artık yeter gelsen diyorum

Kaç yıldır bekledim kırk mı elli mi

Sevgisi gönlümde aşk uyandırdı
Sevdikçe nedense hep üzdü beni
Aslında cilve-i naz usandırdı
Çok ince eledi çok süzdü beni

Evsafım görüntüm mesele oldu

Gel sevdiğim gel ki halim göresin
Öyle uzaklardan hor görme beni
Sen bana sevdasın örfsün töresin
Adetler yaratıp çok germe beni

Uymaya çalıştım adete örfe