Yaşam, bir çöplüktür
Orada her şeyi bulabilirsiniz
Yaşamak istiyorsanız eğer
Sokak kedileri ile
Yaşamasını bilmelisiniz
ED/84
Kulaklarıma dolmuyor
Çığlıklarımın sesi
Haykırsam da son nefesimi
Duymuyor kimse
Duyulacak sesim
.....
Yaşamak için harcıyoruz yaşamlarımızı,
Kabusumuz oluyor bilmeden yaşamak.
Bedenlerden önce yaşlanıyor özler,
Bize kalan oysa;
Sade, boş sözler.
...
Umudun tükendiği yerde
Bir kadeh bekler sizi
İçilmeye, sevilmeye, unutmaya
Hazırdır hep.
Ne olursa olsun yaşınız
Arkada özenle satın alınmış dışa karşı zengin olmakla eş değer tül perde
Pileleri fuleli olmalı ki
ne kadar tül
o kadar eder.
Oturma odası var olalı altmış yıl oldu.
Avluya bakan pencerelerin
Bahanesi yıldızlar;
Eskiye adanmış;
Ve unutulmuş kozlar,
El atsam, dokunsam
Kahrın bozgununda tıkar nefesimi tozlar.
Şimdilerde uzağım gerçekten
Sevdiğim kadınlardan da uzak
Hayal meyal gelir de adları,
Atlar eğersiz
Bu sanki bir tuzak.
Seninle bir arada yatağa girdiğimizi düşünmek bile istemiyorum.
Kesin kavga ederdik.
Odada uçuşan mum alevlerinden ben yatağa yakını severken
Sen yakan kıvılcımlar bulmak için terk ederdin her şeyi.
Seninle sevişmek için,
Sızılarımdan örülmüş tuğlalara ne zamandan beri evim demeyi bıraktım unuttum,
Yosunlar kadar olmadığımı yeni öğrendiğimde, bir yerden seni kazıdıklarında öbür yerde yeniden yeşermek adıyla yaşama tutunmayı da…
Öğrendim…
Ucu yok, bucağını hesaplamıyorum dahi.
Varmıyım yok muyum?
Onu da bilmiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!