Erol Başçı Şiirleri - Şair Erol Başçı

Bir sitem vardı
Herşeyiyle benimdi
Benim içindi
Şairane dokunuşlarla yüklü
Azad olamamış
Beyinlerle süslü

Bırak git demiştin kökten unutup
Zulüm görmeliydim madem sevmiştim
Dünyamı taşlara, burnundan tutup
Süresim gelirdi, ama sevmiştim...

Boşa mı çekmiştim sünmüş çileyi

Hafif meneviş moru
Haddeden geçmiş yüzünde..
Sevdiğim;
Buluttan aldığın nem mi
Örse yaslanan ten mi
Gün dönmesine neden

Ne istersin ki gönül..?

Gökkuşağına doğmuş gözlerin
Anca alışmıştı siyaha
Usul usul örten gecene
İlmek ilmek örmüştün kâbuslarını

Ey güzel ülkemin
Güzel insanı..
Sen yoksan, hiçbirşeyin anlamı yok
Yaşadığın şu cennet topraklar,
Göçüp giden geçmişin,
Tarihten süzülen kültürün

Sana değil ey sevgili, kalbime bu sesleniş
Yetim kalan sevdamadır, bu gönülden serzeniş
Kucaklaşırken gördüğüm, her sevene özeniş
Kalabalık ıssızlığı, yokluğun sokakların

Okşamıyor bak yüzümü, o ipekten saçların

Görüyorum sabrın yok, bekliyorken orada
Değmez bana sorarsan, gitme dünyaya bebek
Zaman oldukça kötü, bekle Kalu Bela da
Ne işin var dünyada, boşuna doğma bebek..

Çok zor olacak işin, umuduysan fakirin

Göremezsin beni çıplak gözle
Meltemce eserim pembe düşlerimden seher vakti
Ürperirsin,
Alır giderim kokunu ülkeme
Çekiştirirken yıldızlarından gökyüzünü
Buruşturup üstüne...

Uzaktan bir uğultu, yaklaşır yavaş yavaş
'Hepimiz Ermeniyiz' dedirtir el parası
Neden ruhum azapta, kimle anne bu savaş?
Bu alkışlar bize mi? Bıkmıştık, tam sırası..

Doğrulsak yerimizden, gelir miyiz göz göze

Yaşamın ulu çınarı dillendi
Anlamamıştı kimse inatla
Kavak yellerine kapılmış sürüklenirken zamanda
Çam ormanlarının kokusu
Gökleraşırı parfüm,
Meşe hışırtıları serenad olmuştu