Erman İlkay Şiirleri - Şair Erman İlkay

alışırım sandım ama,
alışırdım aslında gözlerindeki renkler gök yüzümü süslemese,
saçların her rüzgar da iz bırakmasa,
nefesin esintime tat katmasa.
yokluguna alışırım sandım ama,
ama demek zorladı unutulmamana,

Dün ana kucağında oynarken
Öyle sahipsiz sayılar saydım ki kendime
Rahat uyu ana diye
Trene binerken el salla bana diye

Ya gidilecek ya bilinmeyen şehre

yedi yıldır arıyordum
sendemiydi çok sevilen
arkasından sevişilesi gelen aşk
çıplakmıydı teni
gözlerinde sismi vardı
yüzünde çizgilermi vardı

Öncesi benimdi belki,
Sonram al senin olsun.
Korkularım hep sensizliğe,
bırak gönlüm bi ömür aşkınla yansın.
sen olmayacaksan bu hayat yaşanmasın,
Al şimdi her şeyimi sende kalsın,

gözlerimi açtığımda sabah erken
sevdiğim kadın nerde derken
bir den hatırladım
gittin...
sen beni bendeki seni bitirdin de gittin
gecelerim kara zindan

Gece düğümledi yine tüm sacıları boğazıma,
Uyurum; bir düş bozar en güzel anımı,
Sabahlara masallar anlatırlar,
ne dedigini bilmez canavarlar...
Sabahları uzak kılar bu yedi canlılar,
Kalkarım oturdugum yerden;

kan damlıyor her yanımdan şimdi,
kafeste bir kuş gibi çırpınıyorum, terli avuçlarında,
kırık camlardan seyrediyorum gökyüzünü,
yüzüm paramparça,
kalbime dokunma daha fazla,
yırtık bir resimin var elimde,

erman ilkay Hülya SÖNMEZ'E

hepinizin bildiği gibi
topraktan geldik toprağa gideceğiz
uzun ve kısa bir yolda
aşk olsada olacak olmasada.....

Öyle sessiz, öyle yanlızım ki bu ara,
Ne kavga edesim var hayatla,
Ne de gülesim var bu koca Dünya'ya
Öyle sessiz, öyle yanlızım ki bu ara,
Bir düş kuruyorum uzak diyarlara,
ürkülüyorum sonu uçurumlara çıkınca,