UNUTACAĞIM
Karanlıklar kabusumuz olacak.
Ne sana şiir yazacak vaktim
Ne de sana bir veda edebilme ihtimalim.
Her şeyi bütün korkularımla.
Seni sensizliğe gömdüğüm gün
Terk ettim hayatımı.
Ve sana ait ne varsa.
Çöp kutusuna doldurdum.
Sen;
Sana sarıp seni öpmeyi, öperken de koklamayı o kadar çok özledim ki; tarifi imkansız duygular içinde olmak insanı yaşamın çetrefilli boğazında al aşağı edecek gibi görünüyor.O çetrefilli boğazda insan ne kadar da savunmasız.
Vaktin avuçlar arasından kayıp gitmesi ve kayıp giderken de insanın zaman mefhumunu iyi değerlendirememesi içler acısı…
Dün kundakta bebektin geçmişe doğru yolculuğa çıktığında bir şeyler hatırlayamaman belki normal de normal olmayan şey hazır kazık kadar adam olmuşken zamanını boş işler peşinde heba etmek,değerlendiremediğin zamanın için üzülmemek kundakta bebek olmaktan daha elzem ve üzücü…
Hoş geldin evimize,
On bir ayın sultanı.
Tesbih oldun dilimize,
On bir ayın sultanı.
Gönüller seni özler
Ne zaman sevmek düşünsem
Sen gelirsin aklıma
Ne zaman seni düşünsem.
Sevmek gelir aklıma.
Sevgiden daha beter
Sensizlik düştü hakkıma
Düşün be şairim inceden düşün.
Peki doğru mu? bu manasız gidişin.
Memleket meselesi mi? tek bütün işin.
Aklına düşünce inceden fikir.
Saçlarına kar yağdı mı? anlarsın.
zaten meçhule dönmüşüm.
tanınmaya ne gerek,
ben yaşarken büyümüşüm,
tecrübeye ne gerek
doğmasına ramak kala şafak vaktinin,
Hasrete gebe hatıralarım.
Seni dün değil bugün de hatırlarım.
Çiçek niyetine sevgi yollarım.
Nerede kaldın aramıyorsun
Şu şehir,mahalle,sokak bizimdi.
Oturup şurdan burdan konuştuk hayaliyle.
Yaşadık kimi zaman eski sevda haliyle.
Vakit geçmek bilmedi gözüm püsküllü feste,
Derken uykuya daldım canım kırık kafeste.
Bu memlekette,
Her üç kişinden, dördü şair demiş,
Sevgili;
Aziz Nesin.
Yanlış söylemiş,
Ben,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!