Sen benden uzak yaşayan yalan,
Sanki bütünüyle gerçek dolansın.
Yıllar oldu adını anmayalı
Hafızamda,sürekli canlı tuttuğum hayalsin.
Bana adımı soramayın dostlar.
Uzun yılllar sonra,
Bir gülücük ısıttı içimi
Rengim;
Karadan beyaza döndü
Esti meltem
Deniz ve karadan
İçine düştüğüm şu vuslata bak,
Gönül pınarlarıma boşalan hasrete bak,
Aşk ırmağından doldurduğum çileye,
Gamze yanaklarına kondurduğum buseye bak,
Çürüyen limanlara demirledi gemimiz.
Köprüler altından nice sular aktı
Seni unutup tarihe gömeli
Vakit o kadar daraldı ki
Bu ölüm kalım savaşında,
Hükmederek gençliğime,
Barut kokan göz yaşlarımı,
Ömrüm izin vermez ki; bu aşka,
Kalpteki başkaymış,
Dildeki başka,
Talan olan bahçemde,
Sevmek başkaymış
Söylemek başka
Bİr Tanrı yalnız,bir ben yalnızım,
Bir Tanrı sahip,bir ben sahipsiz.
Bİr Tanrı var bildiğim yaratan,
Bir ben varım hata yapan.
Bİr Tanrı var herşey onun,
Sevmek,yada sevmemek
Bir köprü gibi hayat,
Dengeler unsurunda.
Bir terzi gibiyim
Düşler kurmak,
gözlerim seni aramıyorsa,
hükmünü gönlüme sorman gerekir,
dereler coşup çağlamıyorsa,
hükmünü gönlüme sorman gerekir,
Anlamak anlatmak,anlatılanı dinlemek,
Ve Anladığına Değer Vermek
En Öfkeli Anında Öfkene Hükmetmek
Gereksizliklerden Sakınırken Sıradan Olmayı Becerebilmek,
Sevda Kor Gibi Yakarken Yüreğini,
Hayallerin Tılsımda Büyülenmeden Yaşayabilmek.
Öylesine yabancıyız ki,
Artık birbirimize
Anlaşılmaz gerçeklerle,
Yüz yüze bakmaktayız
Ne Ümit Yaşar’ın Ayten’i vurduğu pastanede
El ele tutuşmakta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!