Gün yine akşam oldu
Yalnızlık kurşun gibi ağır
Yine uzak diyarlardasın .
Akşamın hüznü çöktü omuzlarıma
Hasretin ;
Çivi gibi çakıldı yüreğime .
İlk gördüğüm gibisin ,
Bilmem hatırlar mısın ?
Sevdiğim.
Başını kaldırdığında
Esen rüzgar
Hafif kızıl saçlarını
Eyy dertler
Dertlerim yetmez mi ?
Durul artık yeter !
Gün bitti solgun hayatın gölgesinde
Karanlık çöktü
Şehri siyah örtü sardı
Bir gece vakti,
Zindan karanlığı
Dağlar ovalar sessizce uyur .
Sana gelmek için, tam vakti
Ay ışığı parlar birazdan
Vurur tenine
Adını sen koy bu gidişin !
Giden sensin sevgili .
Beni çaresiz bırakan
Gönderen sendin sevgili .
Yüreğimde vurulan kaçıncı kuş
Tanığı oldum bu ölümün ,
Şiirlerim hüzünlüdür
Çünkü yüreğim yaralı
Ruhumda bıçak izleri ,
Kalbimde yaralı bir aşk
Can çekişiyor.
Cebimde sevgi kırıntıları
Ey sevdiğim
Bana hayat veren kadınım
Sen ki yüreğime
İçime aktın ,
Seninle doluyum
Bütün zerreciklerime kadar .
Şimdi şehrinde kar vardır
Şu damlacıkları
Donmustur dalların uçlarında.
Artık uyuyamam geceleri
Avuçlarımda hüznüm
Yüreğin gibi akar avuçlarımda .
İçimdeki
Sensizliği incitme,
Yalnızlıklarımın
Gözyaşlarını sil.
Okşa yalnızlığımın saçlarını.
Öp alnında ;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!