Biz de kahrolduk
Düştük , yara aldık
Paramparça olduk
Hep kanatıldık.
Kendimiz kalktık ama ayağa,
Küstük , kendimiz barıştık
O kan soluğu günlerde
Sanki hiç yüreğime
Bıçak saplanmamış gibi .
Kalbimin içinde
Sevgi vuruldu
Vuruldu işte,
Neden bu kadar yorgunum ?
Parçalanmış ruhumu
Neden saklıyorum perdelerin arkasına .
Karanlık odaları seviyorum ,
Neden dünya bu kadar karanlık ?
Artık ışıkları da yakmıyorum ,
Ah ! Yüreğimin sancısı
Nerelerdesin
Ne hallerdesin şimdi ?
Geliyorum sana
Yanmaya
Sende kaybolmaya .
Çıksam gözlerinin göğüne
Dolaşsam maviliğinde
Sevginin ölümsüzlüğünü görsem
Kalsam sonsuzluğunda
Ve yazsam sevinçlerimi
Mutlulukları
Bu gece ,
Yıldızlara bakma .
Ay değmesin tenine
Geceye sesin düşmesin
Rüzgara kokun
Buluta gözyaşın düşmesin
Pencerelerini kapattım odamın
Sımsıkı örttüm Perdeleri
En solgun köşede bekledim
Ölümü bekledim
Sadece ölümü bekledim.
Ve ağladım günlerce yıllarca
Yine üstüme hüzün yağıyor
Hasretine yağıyor
Lapa lapa özlemin yağıyor
Bende yine sen
Yine yalnızım
Yürüdüğüm sokaklar ıssız
Ve sen
O karanlık şehrin
En aydınlık yüzüsün.
Sessiz ve durgun ,
Kıyamet alanına dönen günlerde
Yitirdiğin sevdanın
Kim bilebilir ki derdimi ?
Kime
Nasıl anlatayım .
Nasıl anlatılır ki bu dert ?
Mavi rengin kayıp hikayesini ,
Kime anlatayım ki ?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!