Şu esen rüzgâr diyelim
Omzunda yanıp duran saçlarına söylenip dursun
Onca şair bir yana
Sana yazılan şiirleri anımsamayı
şahsım adına
aşk bilirim
Huysuzluğunla gel unutup tüm geçmişi
Kızgınlığınla gel, yahut gülmesen dahi
Sıyrılıp gururunu tanrılaştıran ögelerden
Mevsimlerden gel, gözlerin her mevsim güzel
Ya olurda bir sabah unutursan bir sesi
Habersiz yanıyorsa takvimin yaprakları
Ya geceler yaşamak infaz saatlerinde
Ya şehrini aradın leyla silistresinde
Hâl sormadan düserşe pencerene yağmurlar
Ah bir eritsek şu soğuk duvarları
Sesin ki neznimde unutulmasın
Sevmeye uğraşmak büyük delilik, bilirim
Seni işitmek
Kavga halinde işitmek
akıl işidir
Bugün hiç duyulmayan sözcükler biriktiren benim
Üzerime vazife olmayan
ve sonunda olması gerektiği gibi
iki dudağım arasında kendine yer edinen
Kirası ödenmemiş gökyüzünün kiracısı benim
Kuşlar uçmuyor demek
Sesin süzültür beni
Kuşlar süzülse şimdi
ruhun kanat ustası
Derman olmuyor demek
Gecenin yüzüdür aynaların yansımasında asılı duran
O öyle bir yüzdür ki ne kendine bakmaya alıkoyar insan
ne gökyüzü kurtulabilmiştir tutsaklığından
Sanki yaralar tüm dövüşmelerden önce çiçek açmış
kul gönlünü bir kır bahçesinde kaybetmiş
Bakışında yansıtır ayı
Demliğinde zehirli diken
Kirpiğin lavanta çayı
Görsem canıma değer
Tepesinde burcu kokusu
Acelesi yok şimdi kalabalıklaşmanın.
Ben İstanbul değilim.
Yalnızlık denen beton yığınına sarmalanmış bedenim.
İmkanı yok kıpırdamaz bu taş yerinden.
Farz et bize aşk diye verilen yeşilliklerden sevgi bekledik.
Güneşe dokunduğumuz ilk gün
Kim olduğumuzu bilmeden önce
Kim olduğumuzu bilmiyormuşuz
birileri söylemeden önce
Merdivenlere adım adım yükseldiğimiz ilk gün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!