Efem çıkmış meydana,
Kerimoğlu Zeybeği oynuyor.
Oyna da efem, sen oyna,
Davullar, zurnalar çalsın; sen oyna.
Milas ovasına domuzlar iner,
zihnimin kenarında toplu intihar
ruhum tarumar, bedenim paramparça
bedenime yüklenmiş acılardan arta kalan
ölüm saatli bomba, yaşamak dinamit olmuş
bilmiyorum bu kaçıncı çağ, kaçıncı yüzyıl
şahlansın kırbaçlar, hışlasın atlar
çekilsin yaylar, atılsın oklar
dağların, ovaların şanı bizimdir
bayrak elimizde, sembol kurt başı
yürürken yanımızda kurtlar dolaşır
Masada masaymış,
Yüklemişler çöl bedevisi —
Üç kafadar,
Üç deve yükü kadar.
Türkiyem,
Banamısın demez
Kan bürür bazen göze,
Söz kalmaz söyleyecek dile.
Sen de acımadın, zalim, bana —
Son darbeyi indir, öyle git!
En zayıf yerimi benden duymuştun,
uğultu tepeydi gidip vardığım
bir benmiyim hiç bir şey bilmeyen
herkesin her şeyi bildiği yerde
yokluğun tüketiyor benim varlığımı
ben varmıyım onuda bilmiyorum
Sitem doldu sinemde, sus ey dilsûz gönlüm
Her nâle bir ket vurdu, kırıldı söz gönlüm
Yakınca aşkın ateşi, külünde kaldı bahar
Sükûtun içinde ağlar, gecede köz gönlüm
bende bir şeyler bilirim
sezerim önceden olacakları
hava bulutlanınca, yağmur yağma ihtimalini
bilirim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!