Sen benim kolumu kırdın
Kanatlarım sen de kaldı
Sen benim ahımı aldın
Dualarım yarım kaldı
Dilerim bir daha korkma
Ah o eski ben olsaydım
Belki de hep yanındaydım
Nasıl düştüm düştüm küstün
Dünya oyun yuvarlandım
Hem mahcubum hem mecburum
En dramatik şiirlerimde bile seni
İki yaşlı gözümün biri ağladı seni
Yanan bir yürek görsem bir cenaze evinde
Başladım ağıtlara yüreğim yandı seni
Bir bak gözlerime, seni ağlıyor
Daha görecek mi yoksa bu son mu?
Gökyüzü sustu da yağmurlar dindi
Sensiz bu gözlerim, hep yağacak mı?
Dur roman yazayım sen hikaye de
Vur öldür yatayım bir divane de
Söylesin şahitler çıkalım yüze
Seni en çok seven gönül kazansın
Divane geçtiğim yollar söylesin
Ben seni görünce güllerim açıyor
Bir daha hiç solmuyor çiçeklerim
Gözlerimle suluyorum sen yokken
İdare ediyor işte bir daha görene kadar
Sancılanınca süt içiyorum babam gibi
Babamın karnındaki sancı benim yüreğimde
Hemen okşuyorum yüreğimi sancı gönlümde
Ah bir bulabilsem gönlümü sancı sen de
Biz de bir ceset kalmış saat üç'te....
Ağlamayı geçirmedim içimden
Bir garip mezarsın el köylerinde
Dinledim, derledim senin dilinden
Bitmedi hasretin geçip gittin de
Ağladım söyledim senin gözünden
Aşıkların aynasıymış anası
Amazon ormanlarında yaşasak
Yağmur gibi aşk yağsak
Ağaç başına çocuk yapsak
Seviyorum çok Brezilya
Bu nefis ne rezil ya
Ne kadar küçüldüğümün farkındayım;
Seni sevmekle
çaresizliğimin, çaresizliğinin farkındayım;
Seni sevmekle
Yine de ömrün bitecek deseler seni sevmekle,
Razıyım bitsin ömrüm seni sevmekle.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!