Yorulmuşum, yürümeden yorulmuşum.
Usanmışım yenilgilerden.
Sıkıntılar dostum, mutluluğu unutmuşum.
Gelin üstüme, tekiniz durmayın geri.
Bakmayın küstüğüme, hiç barışmadım ki.
Usanmışım, tükenmişim çaresizlikten.
Sana şiirler yazacaktım,
Kelimeler bulabilseydim.
Sende kendimi bulacaktım,
Seni kaybetmeseydim.
(30 Mart 2011-Atakent-Ümraniye-İST.-saat:00.30)
Ben seni hayallerim gibi sevdim, hayalinle sevdim.
Ben seni uzaktan sevdim, uzakken de sevdim.
Ben seni gizli sevdim, gözümden bile sakınıp sevdim.
Ben seni bilmezken de sevdim, bilinmezliğini sevdim.
Ben senin tılsımını, esrarengiz sırlarınla sevdim.
Ben senin çocukları sevmeni, şefkatini sevdim.
Asırlar sonraydı, yeşerdi umutlar
Yeşil esintiler gelip penceremde durdular
Sözler söylendi, sözler verildi, sözler alındı
Ve uzun anlardan sonra unutuldu sözler
Ruhumun çağıltısı zamanın gölünde duruldu
Ve ben uzun yola çıkmaya hüküm giydim
Uzak memleketlere, alıp seni kaçayım.
Saçlarının rüzgarına yelken açayım.
Diyar diyar dolaşıp ellerinde,
Yar yar sağanak yağış olayım.
Yardan düşüp yitip de atmosferinde,
Meteoroloji raporlarında bulunayım.
Camları sarsan şimşeklerle uyurdum ben.
Suskunluğum kadar ürkütücü.
Ağustosta dolu yağdığını bilirim ben,
Gözyaşlarım gibi güçlü,
Ve onlar kadar sebepsiz.
Küçük bir meleğin fırçasının diliyle
Dağılsa renkler yerli yerine.
Atlas okyanus, yeşil bir masal,
Mavi gökyüzünde vanilya bulutlar.
Çikolata kaldırımda yürüyen
Toz pembe pabuçlar,
Leyla'nın sokağına gelmiş.
Sözde, öpecekmiş gözlerimden.
Söyleyin gelmesin, Mecnun da kimmiş.
Ben Leyla'nın kapısında köpek olmuşken.
(11 Mayıs 2017-Cidde/Suudi Arabistan-saat:02.00)
Korkularıyla yaşar insan.
Korkular yön verir tüm hayatlara.
Korkudandır yaşamamız.
Ölümümüz korkudan.
Korkuları yüzünden gidemez insan uzaklara.
Çöller yalnız, kimsesiz çöller sessiz
Kimsesiz, bu sürgün yerine gelişimiz
Kimsesiz arşınlanan yollarda tükeniş
Kimsesiz, sahipsiz, çileli direniş
Bu sonsuz yürüyüş kör, sağır, dilsiz
Anlamsız tüm anlamlar, sensiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!