Hayat mı esas olan, ölüm mü yoksa
Bitiş midir son, yoksa başlangıç mı
Bilinen gerçekler midir, yoksa inanılanlar mı gerçektir
Seven midir en çok seven, yoksa sevilen mi
Hayat mıdır anlamlı olan
Yoksa kabullerimiz mi hayatı anlamlandıran
Büyük hayalleri vardır insanların,
Ağırlığında ezildikleri düşünceler.
Bir elimde dünya, bir elimde hayaller.
Terazi misali değişir düşünceler.
Aklımda hayalin ve hayaller.
Biliyorum
Fısıldamayacak artık kulağıma rüzgar
Gecenin sessizliği çökecek üsteme
Kalbim susacak yavaşça
Biliyorum
Kapanacak gözlerim sensizliğe
Siz kimsiniz ki susuyorsunuz.
Siz insanı susarak da yoruyorsunuz.
Susmak bile bilmeyi gerektirirken,
Siz ne hakla konuşuyorsunuz.
(31 Aralık 2011-Atakent-Ümraniye-İST.-saat:02.45)
Beni bu kadar hiçe saymanı,
Hayatın hiçliği ve faniliğe yoruyorum.
Hiçbir şeyin önemi yok nasılsa.
Aslında ben bu tavrına hiç aldırmıyorum.
Hayat, sevgi, inanç ve bilgi de
Gitmen ve kalman da, hiç değerinde kanımca.
Yıllar tüketiyor ömrümü.
Kumdan kaleler gibi dağılıyor hayat.
Şarkılar yeniden anlam kazanıyor.
Belki de ilk defa anlaşılıyor şarkılar.
Tüm düşünce kuleleri yıkılıyor.
Bütün anlamlar anlamsız.
Gül yanaklarına çiğ düşmesin,
Ben, senin için ağlarım.
Konuşma, yorulmasın dudakların,
Ben, gözlerinden anlarım.
Bir hayalin var, bir de suskun sokaklar.
Konuşun desem, anlatırlar mı seni?
Aydınlatabilirler mi sensiz geçen gecelerimi?
Sen sessiz akşamları seversin, bilirim.
Ben, bu yüzden akşamları ağlarım sebepsiz.
Ne kadar çok yerdeysen,
O kadar hayatın içindesin.
Ne kadar çok hayattaysan,
O kadar çok gözdesin.
Ne kadar çok ayaktaysan,
O kadar çok eldesin.
Hayat mı anlamsız, anlam mı uzak bana?
İnsan en çok kendine düşmanmış.
Kalbim, bu açtığın kaçıncı yara bana?
Öyle olur ki, insan yaşadığına yanarmış.
Hayat mı anlamsız, anlam mı uzak bana?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!