Yaşamaya sarılmışken bu denli tutkuyla
Bir gün tadılacağı ölümün gelmez akla
Güldür güldür akan zamandan sözde kaçmakla
Dünyaya kazık çakılacağını sanırdım.
Kendisini kesmeye çalışan baltaya ağacın itirazı,
Sapının kendisinden olmasınadır.
Baltanın ağaca itirazı da - baltalığından olsa gerek -
Sapının ağaçtan olmasınadır.
her zaman tek renk olmayabilir yaşamın akışında
siyah, yeşil ve de mavi birer renk
belki de çoğulların karmalarında birer orandır
kolaylık olsun diye tanımlar veririz,
sığınırız oralara
kanda“yuvarlara” deriz ya ak/al.
“Zaman sessiz bir testeredir” der İtalyanlar.
Öyle bir testere ki; alıp götürüyor her şeyi
Yaşamdan yontuklarını biriktiriyor ayak uçlarında
Anılardır aslında talaş niyetine yere düşenler.
“Yere düşen tohum büyür” derler bizde.
Sıkışıp kalmanın adı zorunluluksa,
Orada bir şeyler yanlış olmalı.
Zorunluluk, bir seçimdir,
Öncelikle.
Bilinir,
Elin oğlu uçarken sıra sıra
Sen, yalnız bakacak mısın onlara?
Diyebiliyor musun senin için Türkiye
Herşeyim, kendim, canım feda
Yeter ki sen sonsuza dek yaşa diye
Marmaris’in Paşası
Bilmem kaçıncı kişisel sergisini açmış.
Yurdumda yirmi yedi yıldır sergilenen
Açıkhava sergisi,
Bu sıralamanın neresinde olmaktadır?
Umut dediğin, gülüm, kendini yollara vurmaktır
Her şeyin hesaba dahil olduğu yolculuklara çıkmaktır
En uzun yolculuğun bile bir küçük adımla başladığını bilmektir
Vazgeçmektir, güvenli saydığı yerlerden.
Yeniyi keşfe yönelmektir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!