Erdal Yalçın Şiirleri - Şair Erdal Yalçın

Adanalı 'lıyım ben,
o yüzden
bilmem adamı sırtından vurmayı...
bilmem adamı üç kuruşa satmayı...
delikanlılığı yakıştırırım en çok kendi özüme...
bir de emanete bırakılan sevdanın

bir sevdam var
tatlı, sıcak, içten bir bakışla takas edeyim....
bir sevdam var
küçük bir sırra vereyim...

sevda öyle kolay verilmez ki,

sana olan yenilgim bir çift,
kurşun bakışla başladı sevgilim...
yalanın eşsiz ve tılsımlı ürpertisi besliyorken,
sana olan hasretligimin hücrelerini...
nasıl vaz geçer gönül ok yaydan çıkmışken
bu başı dönmüşlükten içerken kana kana...

Issız karanlıklar çöktü yine gönlüme sevgilim...
hüzünler yemeye başladı yine,
tenini hoyrat yaşanmışlıkların..
kentlerde çocuklar öldürülüyor yine,
daha da kararıyor dehlizleri yaşamın
yarınlarımız ne de tutsakmış sevgilim

cansız çocuklara minik mezarlar kazıyorlar,
henüz dünyanın farkına bile varmadan,
tadamadan en güzel tadları,
şişirmeden renkli balonları,
koşamadan bir kuşun arkasından,
canını alıyorlar...

Acımasız olmuş insanlar,
Her taraf kan,
İnsanı koyun gibi kesen zihniyet,
Ne kötü,
Ve çocuk her an
İzlemekte ölümü,

Seni sorgu odalarına götüreli
Kaç gün oldu can?
Ruhum senin endişenle dolu
Düşüncelerimde sen
Çayı dumanı tüterken içemiyorum artık
Bir yanım değil can

Şehrin meydanlarında yitirdik gençliğimizi
Kimimiz sevdalarını
İlk ve son defa göz göze geldiği anlık kıvılcımı
Açlık çadırlarında
Kardeşlerimizi
İçimizdeki filizleri sulayamadık

Bir sabah gülüm
Günlerden bir sabah
Yüreğinin kapılarını
Umutlu yarınlara açtığında
Ben o gün seni arayıp bulacağım
Umut dolu yüreğimi

Başkasının sevdasında gözümüz yok
Bizim sevdamız yeter ikimize…
Niçin sözcüklerimizin ömrü kısa? ..
Ses telleri ve kulak arası bir mesafede son bulur.
Dudağım dudağına
Yüreğim yüreğine yapışsa en kuvvetli zamklarla…