geceyi salladım
yıldızları döktüm saçlarına
ay yalnız kaldı
sıkıldı
birazda kızdı
bulutları çaldım
var olan bütün sözcükler bile aynı iken
simalarda kalıplaşmış hüzünler akarken
her yeni güne neler olacak derken
gecenin karanlık dünyasına kapılanlar varken
hep aynı düşünceler kafalardan süzülen
yaşamak çok güzel
eğer düşünüyorsan
anlamlı her tartışmada
bir zaman olur ki buluşursun
matemini çalar belki yıldızlar
aldatır sonra yakamoz
elde edilmesi güç
yeniden varoluş gibi bir duygu
ne olduklarını anlamayan
şaşıran gözler değil
fakat
unut dedin
unutulur elbet dedin
beyaz güllerle bezenmiş bahçemi
kara kara karlar kaplamış
unutulur mu
unutulabilinir mi?
biçip güzelliğinden bir pay
sessizce kayboluyor bu akşam ay
bir ok gibi saplanıyor
dur durak demeden
her seferinde o güzel anılarımda
fındık burunlu yar var
içimi rahatlatan aynı ezgiler
hayretle bakan bir güzel bebek
çıkmazlara giren
girip te çıkamayan
o an saflığıyla yağan yağmur
bu gece duygularım
gözlerimden
gökyüzüne yağdı
sonra gökyüzündeki bulutlar
beni sana ağladı
dindiğinde gözlerimin duygulanması
gelmeni bekledim
gecenin hüznünde
gelmeyen haberini bekledim
gelmeyince sevgilim
bir gülüşünü özledim
bir de gülüşündeki gamzeni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!