Yediler,bitirdiler medeniyyet uğruna
İnsanı,insanlığı harcadılar yoluna
Zor kapanır yarası bu surdaki gediğin
Akif; dişsiz canavar medeniyet dediğin.
Sivas'1991
Sükuta ermeye gebeyken cismim,
Bir umut ışığı sinemi deldi.
ACİZdir soyadım,İNSANdır ismim,
Şifayı O verdi,derdi O verdi.
Sivas'2007
Akarsular, sıra sıra tepeler
Sağdan, soldan dolu bütün cepheler
Sana kalkan eller sere serpeler.
Yayla yayla, köy köy han Anadolu'm
Beni bas bağrına can Anadolu'm.
Tükendi büyüsü yakamozların
Kirletildi esrarlı damlalar.
Ve kanamada asırlık yaralar.
Büyümüş hüznü yalnızlıkların
Umut vermiyor aynalar
Koca ömür tükendi, yazacağım bitmedi.
Gün geldi, devran geçti, efkar baştan gitmedi.
Şu şiir deryasına şairliğim yetmedi.
Şiir şairin gülü, o gülü dereceğim.
Her işte hakikatı, Hakkı gözeteceğim.
Ben Sivas'ım...
Çatlamış duvarlarıyım kerpiç evlerin bazı,
Bazı dudaklarıyım çorak yüzlü çocukların.
Kilim dokur gibi için için yazarlar adımı, nakşederler...
Buluşur tenimle, toprağımla mukaddes bilinen değerler.
'O' bilinen meçhule giderken ömür gemim,
Gençliğim arşivlendi, yaşım kırka dayandı.
Anladım ki her nefes artık benim son demim,
Sözlerim ürkek-titrek, saçım aka boyandı.
Enaniyet hissinin sevgiyle çatıştığı,
Umudun, ümidini bitirdiği yer oldun.
Nazenin bülbüllerin cebirle ötüştüğü,
Gülmenin, anlamını yitirdiği yer oldun.
Bir tas su veren elin kıymetini bilmeden,
Neden hüzünlüsün diyen olursa
El öpmeyi bilemedim de gitsin.
Herkes güler sen ne için ağlarsın
Yardım edin diyemedim de gitsin.
Karamsarım,içim dışım kapkara
Ben sokak çocuğu değilim.
Parklarda hiç sabahlamadım, hatırlamıyorum.
Ama nedense aklım almıyor.
Hıçkırıklarımı durduramıyorum.
Destekçim olmuştur her zaman
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!