Engin Turgut Şiirleri - Şair Engin Turgut

o çocuğun gözleri ağzımdan akıyor
meleklerin nefesi süt kokmuyor artık!
bilmeseniz de olur, dağların göllere aktığını
kaderimden kaçın! ..

aşk sokağında herkes büyüdü, ben kaldım

siz kederin gözlerine sığmazsınız
yazgıdan yumuşak bir şey kalmıştır

hangi kalp bir mektuba sığmıştır
dünya nafile, oyun dışarıda kalmıştır

Eski anne, eski çocuk, eski kumrallığımızdı
kendimize sarılırdık
Sokaklara sarkardık, küçücük şeylerle
dalgındık, birden uzardı kırılganlığımız...

Yırtılmazdı hayallerimiz

Topuğumuzdaki sabah rengi kadar aydınlık şu hasret yüzümüz
Yeni bir aşk bulduk kendimize, kalbimizi asil ve diri tutmak için
Hermann Hesse okuduk dibine kadar, tadını çıkardık saflığın
Dalgın bir hayal bizimkisi, neremizden akıyor bu paramparça güz

Boynu bükük ve kaybolan kırgın hayatlarımızı kime anlatsam

kardeşiyim ağaçların, ırmakların ve taşta uyuyan yalnızlığın
korkular çağında sürgüne yem oldum, sanki gurbet yaşındayım

ruhum kırık, ruhum dalgın, ruhum isyan
ay içer, güneş yerim, sanki ölüm yaşındayım

mektubumu açmayın
ırmaklarım dökülür

gecenin bacaklarını tutar mısın
bulutlarım üşüyor

Susamış güneş, yamaçlarda gezinir, erken
Bir şehrin gövdesi, kırılmış saksılar ve ben
Ürpertiyle insan öpüp, sarstığımdan yüreğimi
Ve ben öldüm öyle küçük şeyler yüzünden

Aldanmayı, her yeni buluşmayı

Siz benim meleklerimden daha saydamsınız,
kirlenmeyen bir tek arzumuz kaldıysa
bağışlayın! rüzgarımızın arasına kibirden
bir cümle, yanlış bir hayal girmesin diye
sabahtan akşama kadar yalnızlığımı
sulara çarpıyorum!

Çok içtim gamzesinden şarabın
ay tutulması yüzüne söz verdim.

Sonbahar eğilimli sokaklardan sana çıktım
kalbim şarkılarda kaldı, içime yalnızca seni aldım.

babil'in eskimeyen diliyle yıkansak seninle
inceliğimizi giyinsek, dayansak arkadaşlığın kapısına
gündüzün ısrarıyla geceyi yorgun düşürsek
eski bir lezzetti günah
kederli bir serçeydi kalbimizin ötüşü
zaman annesizdi, unutmadık masallardaki