Koca okyanus içinde küçük bir balık gibiyiz,
Kâinat yüce bir sanat; Sanatkârın eseriyiz...
Sanma ki, yaptığın yanına kalır,
Kimsenin yaptığı kalmaz yanına!
Sen rahat ol, Allâh; hepsini alır,
Bugün olmasa da, elbet; yârına...
"Savaş türküsü söylesen..?
Sırtındaki ne koca yük.
Suskunluğu seçmişsin sen,
Derdin dağlardan da büyük.."
Kul, Allâh'tan uzaklaştığı ve imansızlaşmaya başladığı an itibariyle, her kötülüğü ve arsızlığı yapabilecek potansiyele sahip olmasıyla, hayatta kazandım zannettiği nice kayıpla zamanını öldürürken, gerçek güç olan iman unsuru ölmeye mahkum bırakıldığı için, kişi bataklığa her adım atışında, daha da dibe battığını farketmez ve geri dönülmez yanlış hislerin kurbanı olup, kendini çamur banyosunda zannetmesi hasebiyle, kirlenmenin doruk noktasına ulaşmaya büyük hak kazanır.Çünkü bunda iki türlü kirlenme vardır; birincisi, maddi kirlenme(bataklıktan ötürü) , diğeri manevi kirlenme ki,en kötüsü(maddi ve fiziki kirlenmeye sebep olan unsur) olarak bildigimiz imansızlığın sunduğu ruh kirliliğidir...
Ve bu pislikleri yalnız ve yalnızca,pişmanlığın devamında getirdiği içinde gözyaşı olan tövbe
suyu temizleyip pak eder...
Yalnız şunu unutmamak gerekir ki, içinde pişmanlığın olmadığı tövbe, bisikletin yamalı tekerlerine benzer. Çünkü kişi her pedalı çevirdiginde takvaa (Allâh korkusu) olmayacağından gittiği yola dikkat etmez, yoldaki tüm delici ve kesici unsurları görmezden geldiği için, her delikleşen teker yerine farklı delikleri beraberinde getirecek ve kişi delik deşik yaşarken, biryandan da yama yapmaya devam edecektir ve sonunda bakacaktır ki teker, tekerlikten çıkmış, bırak yük taşımayı içindeki havayı dahi tutamayacak derecede bitik hale gelmiştir bunun yanı sıra, kendine bile hayrı kalmamıştır.İşte bu sebepten ötürü, pişmanlık kelimesi tövbe kelimesinin tamamlayıcısıdır.Rahmeten Lil Alemin(Alemlere Rahmet Olarak Gönderilen) Sallallahu Aleyhi ve Sellem Hadisi Şerifinde bizleri boşuna uyarmıyor; "Pişmanlık Tövbedir" diye...
İçine haram bulaşan, dolu karanlıkların içinde yüzen yaşantımızda tövbe nûruyla aydınlanıp, Ğaffar ve Ğafur olan Allâh'ın rahmetiyle temizlenmemiz dileğiyle...
Hayırda Allâh'tan; şerde,
Gözlerindeki şu; fer'de,
Gönderdiği her bir derde;
Rahmet gönderir Allâh'ım...
Her şerde bir hayır vardır,
Kalbimizi nurlandır;
onurlandır Allâh'ım.
Rahmetini taçlandır;
mirâçlandır Allâh'ım.
Sen ğafursun, affeyle;
Senin nûrun aydınlatır islâmı,
Yerden göğe âlemlere, her yanı...
Rabbim izin verdi sana;
Senin nûrunla aydınlattı kâinatı...
Hüzünlü bir bahar akşamında, bir gök gürültüsü duydum,
Hissettim, bu çakan şimşek; yağacak rahmetin nefesiydi,
Ve sonra... hiç ses etmedim, yağan yağmurun ritmine uydum,
Anladım ki, bu çiseleyen yağmur; umudumun sesiydi...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!