Zoruma giden ne bilir misiniz?
Onca zaman bir hiç uğuruna değer vermem...
Ben gömdüm değer bilmeyenleri;
Gömdüm fakat, yüreğime değil;
Gömdüm uzak şehire, çöplüğe...
Hiç karşılaşmadık, hiç konuşmadık bile;
Şehadete erdiğin gün tanıdım ben seni;
Vatanı, bayrağı nasıl sevdiğini;
Severek, koşarak can verdiğini o gün öğrendim...
Görmeden sevdim ben seni...
Gözlerimiz konuştu sadece,
Ellerini tutmak;
Dilinden sevgi sözleri duymak varken...
Sustuk, gözlerimiz konuştu sadece...
Yalnız olsaydık, keşke teke tek kalsaydık...
Gitme! Gel oturalım çay kahve içelim,
Kurabiyelerimizi yerken çayla;
Muhabbetimizi edelim...
Gözlerim yolunda, hiç ayrılmıyorum;
Oturup gözlüyorum seni odamın camında...
Seni son gördüğümden bu yana;
Önce günleri saydım, sonra haftaları, ayları...
Önce neşemi kaybettim sonra ise sahte bile olsa;
Yalandan olan gülüşlerimi...
Hiçbir oyunu, yalanı sevmeyen ben;
Ne zaman gülsem peşimden efkar kovaladı;
Efkar bir türlü benim peşimi koymadı...
Bir gün değil, bir günün içinde;
İki saat gülmedim ben...
Beni üzeni herkes göremez, duyamaz, bilemez...
Yine sensizliğe doğan güneşe,
Sana hasret kalmış kuş'a güvercine...
Bilemem ama, sensiz geçecek bir güne...
Günaydın...
Bir gün içinde sana yazılacak eserlere,
Diyar diyar uçtum,
O şehirden öteki şehire kondum...
Elimden geldiğince sevdiğimi, sevdiğimi korudum...
Benim adımı sorsan bilmezler;
Halk içinde güvercin kuşu derler...
Her zaman yerden yere vurdular beni,
Gülüp geçtikçe bir şey sandılar kendilerini...
Can dediklerim gurur bırakmadılar...
Ne zaman yakın arkadaşım oldu ki benim?
Kime kadim dostum dedi isem;
Kimileri bana can olmak istedi,
Kimileri hızır...
Onlar bana güvendi ancak;
Ben onları güvenmediğimden kaybettim...
Aramızda sır olsun istedim;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!