Engelliyiz Şiiri - Mehmet Halil

İlk durakta belediye otobüsüne binen dört genç hemen engellilere ayrılan koltuklara yerleştiler. Arkadan binen koltuk değnekli yaşlı adam ayakta kaldı. Ne engelli adam ‘’Bu koltuklar bize ayrılmış’’ deyip yer istedi ne de o koltuklarda oturanlar kalkıp yer verdiler… 50 dakikalık yolu engelli vatandaşımız ayakta geldi. Yani tek ayak üstünde…
Çözüm:
Hani belediyelerin, sevgi yollarına araç girmesin diye, aşağı yukarı inip kalkan çubuklar var ya, işte onlardan engelli koltuklarına da konmalı… Engellilere de birer uzaktan kumandalı anahtar verilmeli. Engelli olmayanların kıçına batacak şekilde düzenlenmiş, yani kalem ucu gibi sivriltilmiş o çubuklar, engelliler tarafından koltuğun altına indirip oturabilmeli…
Bu ülkenin eğitimli eğitimsiz bir çok vatandaşı (%60-70) polisiye tedbir olmadan kurallara uymaz…