Ender Selvi Şiirleri - Şair Ender Selvi

dur salma sancagını öyle gafletle
dalma çıkılmaz ufukların serverine
bakma kaçan ihtirasın nefretine
durma aşkı cihan serverin ateşiyle

yan yanası hakiki ilmin nefesiyle

kaldıralım yaşları,zamanı aradan
tarihler içinde,eskiyor zaman
ne aga, ne paşa.ne farkeder,ey zaman
yeni nesil gençleriyiz, geçiyor bak aradan
kimi der abi.kimi der kızım, zamanla oyalanmadan
saygılarda sevgi varsa,niye mesafe koyarız durmadan

yalın yazılar la, heyalan lara kapılmış gitmek teyim

istemedigim durak,sevmedigim kaprisler içine girmek teyim

içimde uhde,ahde vefa,ne varsa silmek teyim

her şafak söktüğünde bekle beni
kolum ol,ayagım ol ğötür beni
dilim ol ğözüm ol besle beni
kalbim ol,yüregim ol büyüt beni
her ezan okunuşunda bekle beni
alnım ol,elim ol hamdı sena edelim hadi

Gönül viran şehir,yanlız başına
Kayğı veren umut,gider sonunda
Kaç ömür tükendi,özlem yurdunda
Vefalı sevdamla,kaldım ortada
Acıyı öğrendim, dert diyarında

Vakit geldi çattı,akşamın son faslında
Geceyi kör eden, karanlıgının koynun da
Kaskatı kesildi beden,isteksiz şuuruyla
........Geceyle birlikte,son buseni koydun yanagıma...
.........Güçsüz kaldı şu beden,ayrılık acısıyla.

Donatmışsın masayı,bir tek kuş sütü eksik
Kaldır deniz manzarasını kimse görmeyecek
Karanlıklar içindeyim,suratım asık
Gelenler bu masadan,bir şey yemiyecek
Hayat; Bekleme, bu akşam kimseyi
Kapının önünde,koca ayrılık yatırı

Sevgi,değer verilenlere hediyedir
Verilip alınmaz,alınıp kaçılmaz
Sımsıkı tutulupta,avuç içinde kaybolmaz
Sevgidir bu,layıkına sunulup unutulmaz
Kalpten kalbe, hürmettir aslında sevgi
Saygıyla el ele,yarı yolda bırakılmaz

Özlem diyarı,baba yurdu, boz kır
İçinde dikenler,taşla örtülü toprak
Başı çıplak,ayakları ıslak,anadolu
Kimileri için varlık,kimileri için yokluk
Nasırlı ellerdeki iz,emekçi topluluk

Dünya'ya ilk bak'tığım anda, ağla'dım.
Ana:Sayen'de dünya'ya bağlan'dım.
Hayat'a sımsıkı sarılarak ağla'dım.
Senin kolların'da, emerek yaşlan'maya adayım
Karnı'mı doyurdun,altı'mı aldın.
Ödemesi zor,zahmet'e daldım.