Ender Selvi Şiirleri - Şair Ender Selvi

ey sevgilim
çiçekler soldu,
hava bozuldu
gün battı,derken
yeniden dogdu
nerdesin.

halin nicedir şimdi ben olmayınca
kollar yana düşmüştür
canında takatin kalmayınca
ufkunda hiclal var yokluklar baki kalmayınca
umutlarda haykırış sezinlerim
benim yoklugumda

sohbeti kamil di,bilenlere

kıssalık öykülerle, ders verirdi herkeze

kısmette buda varmış,kaderin içinde

Ğül hasretten kızarırmış dalında sevdiği için
goncasından aglarmış halimi sormanız diye için için
gülün yapragı olan kalpler çoşuyor sizin için
içindeki meşki alem yanıyor bizim için......

baharda salınır yeşilin içinde bir dal aheste aheste

Sen,kalbimde çiçeksin
Tutmaya kıyamadıgım
Hoklamaya doyamadıgım
Kırılmasın diye, tir tir titredigimsin
Sen gonca bir gülsün dalında
Sevgimin derinliklerinde gezinirsin

KİMSİN, NESİN, NECİSİN,söylermisin
dagların ve tepelerin tek hakimi senmisin
ormanlar kıralımısın,yoksa bir faremisin
tertemiz kalpleri kemirmekmi senin işin.

Karun gibi külfetli,servetinmi var senin

ah ne olurdu hiç gitmeseydin
yazdıgım şiirleri yerime söyleseydin
sıgaranı bir fırt çekip
etrafını süzseydin
olmazmıydı ey gardaş
yanlızlıgı hiç sevmezdin

çocuklugun düşlerinde,liman olmak varken


çocuksu düşlerin, kalkanı kesiliverir şu beden

Uyanırsa sevdam,çağlayıp yelken açar
Duygular aynı meltem,taştıkça, taşar
Mevsimsiz yağmur misali, sağanak aşklar
Aşk sarnıcında demlenmiş,hasret taşar
Hasret suyu, can olup aktıkça, akar
Enderin duygular,masum kalpte yatar

gururluysam,bu gurur kimden miras bana

adamlıgın dersini sen verdin,canım baba

küçük denizlerin balıgı olmadım,bu dünyada