Ender Selvi Şiirleri - Şair Ender Selvi

Sen sizlik; Bir uçurumun ortasın da ölmek
Geri kalan,yalın ayak ve küf tutmuş kalp
Nevresim den alınmış ve parçalanmış yürek
Ayak kokusu ve zorluk için de bir servet
İnsan ayrılmaya ve onsuz kalmaya mecbur bir ceset

Her ğüneşin batımı,karanlık degilki


Aydınlıkların müjdecisi,karanlıklar degilmi

Sabah ezanı şahid,güneş doğmayan gecede
Sırtıma kırağı düştü,gelemedin gül yüzünle
Beden vuslata küstü,barışır sandın bu saatte
Göz kafeslerinde yaş,silmeni bekler ellerinle
Şafak karanlığı sökülür,özlem çöker üstüme
Gel ay yüzlüm gel,üşüyorum karanlık şerbetiyle

dünya da üç şey var
biri yaşam
biri ğülüş
biride agıt
ğülerken yaşarım
yaşarken aglarım

aglama ğözündeki yaşa dayanamam
hep ğül isterim yaşamı bana anlatırken
kipriğindeki ıslaklıklar kurusun canım ablam
hep mutlukal yaşamında,benim yanımda yok iken,,,,,,,,,,,,

aglayan ğözünde kuru bir selpak olmak istemem

resimlerini yırttım birer birer


baktıkça anılar,kaygılar içimi yakıp gittiler

Saatler ve zaman
Benden daha çılgındılar,anlaşılan
İnsanlar ve rüyam
Anlamlar oluşturuyor durmadan
Yaşamak ve yaşam
Duygusal bag olmadan yalan

Bıraktığım yerde ararken,çelik gibi yüreği
Yamuk bir halde buldum yerde,paslanmış bir teneke
Parlasın diye seni,döndüm dünden bu güne yine
Avuç ovalayıp,avunacak kadar o sevgiyle
Canlanır diye bekledim, su vermeden yüreğime
Kaç gün bekledim başucunda,neden perişan halde

dumanlanmışım yine,

duman duman üstüne

başım yerinde yok

Hakka giden yoldan,nasıl geçersin çıplak
Abdest alıp huzura varır, önce sağ ayak
Sonra Şahid olur, sol ayak utanarak
Neyin varsa sahibine,Bir bir anlatacak
Bacaklar titrek,dizde derman kalmıyacak
Sanma ki bedeni taşıyan, ayak,bacak