Ender Pehlivan Şiirleri - Şair Ender Peh ...

Bugün dedim ki kalemime
Güzel şeyler yazalım, komut sende.
Öyle şeyler yazalım ki
Vuralım mutluluğun demine...
Olmasın satırlarımızda;
İhanet, şerefsizlik, para, pul!

İnsanların canını yakan da insan değil midir?
Ben yanarken, ateşimi harlayanda kimdir?

Kim ahraz ediyor beni çiçeklerin içinde
Kim kesiyor bileklerimi özgürlügün eşiğinde
Çekiyorlar ipimi medeniyetler beşiginde

Deliler gibi sevdigim
Ugruna kendimden geçtigim
Bakışına can verdigim
Gögsümün yangın yeri!
Nefesim gibi,
Muhtacım sana...

Bir son vardı beklediğim,
Bitmişti gözümde dünya.
Bir sendin beklemediğim
Şimdi oldu hayat, rüya...

Dün bitmiş, yarın belkiydi

Derindi!
Bir o kadar karanlık
Gösterilen yoldu bu;
Ben kurbanlık...
Sağımda solumda soytarı yüzler
Arkamda dost görünen yaratık.

Yasaktı aslında seni sevmek
Belki de intihar...
Şimdi sus pusum yanıbaşında
Ölüm gibi sessizim
Durdurmak çok zor aslında
Bir duvar var aramızda...

Köy'düm; kaza yaptılar,
Kör'düm; kaza sandılar.
Köz'düm; ormana attılar,
Kör'düm; bırakıp kaçtılar.

Tuz'dum; dağ yaptılar,

Karınca gibi oldum sen gidince
Sırtımda dünya; debelenip duruyorum.
Her şeye sarıyorum
Herkese sataşıyorum
Bir adam çıkmıyor; ayakkabısının ucuyla ezecek bu bedenimi!
Birileri çıkmıyor kesecek nefesimi…

Benim askim
Benim canim
Benim kanim
Benim gözüm
Benim cigerim
Benim yüregim

Sevdiğinin cansız bedenini kucağına almış
Gözlerinde yaş kalmamış
Boğazı düğümlenip, çaresizliğe batmış
Aşığın
Adımları gibi
Sessizliğin…