Ender Pehlivan Şiirleri - Şair Ender Peh ...

Ne zaman bir şiire başlasam,
Daha ilk harfte adın çağrışır.
Ne zaman bir çiçek görsem,
Kokun duman olur sığlaşır.

Gitmelerden uzak gönlüm bu günlerde,
Yakınında değilim ya içimin sevdiğine
Yalancı mıdır nedir bilmem ki histeki ateş
Vurulmadım bu sefer gözümün gördüğüne.

Ender PEHLİVAN

Sen dönerken
Ben gidiyordum güneşin ışıklarına bırakıp yağmurları
Çatlamış toprakların hasretini dindiriyordum
Sana bırakıyordum kurumaya yüz tutmuş ağaçların çığlıklarını
Zerzefil çocukların açlıklarını
Denizlerin hırçınlıklarını

Sensizlik yakıyor artık yüreğimi
Kan gölüne döndü gözlerim.
Bir girdap ki tuttu nefesimi
Karabasanlara gitti gençliğim.

Gözlerim arıyor
Yüreğim yanıyor
İçim akıyor
Ve daha demin
Güneş geldi
Sabah sabah

Sanki taş olmuşsun da yürüyorum;
Çıplak ayaklarımla,
İçime işliyor soğukluğun.
Bir zerre sıcaklığını hissederim belki diye
Kemiklerimde hissedene kadar basıyorum
En keskin taraflarına…

Kalsın istedim yüreğim
Kalsın sende.
Boğulurum yoksa her heveste.
Tabuları yıksam da
Tutkuları kırsam da
Yokluğun boğazını sıksam da,

Bir gün doğar;
Sıcacık, tertemiz duygularla bakarsın hayata
Sabırsızlıkla beklersin, geçmek bilmez saatleri.
Zamandan önce, gidesin gelir, geleceğe!
Ha oldu, ha olacak!
Para, şöhret, aşk…

Bir gün doğar;
Sonra bir gün daha
Ve sonra…
Sevinirsin önce
Özenirsin büyüklerine
Neler ile karşılaşacağını bilmeden

Ey beynimin girdaplarında dolanan,
Ey bedenimin elinden tutup; ayakta tutan,
Varoluşumun temeli
Umutlarımın gerçeği
Yokluğuyla korkutan
Aklım!