Ender Günçelik Şiirleri - Şair Ender Gün ...

Var mı ki nehirlerin gözyaşıyla büyüttüğün
Koca koca dağların, dertlerden ördüğün
Alınmamış nefeslerin içine gömdüğün
Hasretin, özlemin, sevgin var mı ki?

İçimdeki kanamaların kabuk bağladığı

Doğmayan çocuğa ad koymak
Esmeyen rüzgara yön sormak seninki
Adını koyamadığın aşkın
Hecesi eksik ruhu yarım sezgisi

Düşlerin, gülüşlerin, anıların orta yerinde

Anlatmaya çalışmamalıydım sana kendimi
İçime düşen ateşten, dağlar deviren sevgiden
Yalnızlığımdan, benden, senden, bizden
Neydi ki aslında payına düşen?

Çocukluk hayallerimden bahsetmeliydim yanı başında

Aşkı aradığını söylerde
Çıkarsın aniden karşıma.
Git. Git aşkı bende bulma,
Mecnun’um, aşkım sana cebridir…

Sözünle, özünle,gülüşünle

Ardından düşen kelimelerim beddua olmamıştı hiç
Zemheri ortası yanan bir çiçeğin canıyken içimde
Hasretler beş paralık duygularda boy göstermemişken
Seninle var oluyordum her saniye, sensiz gecelerde

Şerefime değin uzayan lafların onca uzak yollardan

Sana yazmıyorum bu şiiri
Hiç üstüne alınıp da
Göğüs kabartma…
Yemin olsun sevmiyorum artık seni
Uğruna döktüğüm gözyaşları artık kuru
Ya gözlerim kurudu, ya sana sevgim soldu

Gömmeliyim seni en derinime
Yalnızlığıma belki bulurum ilacı
Ama sensizlik dolu toprakların
Her karışı bir birinden acı

Görmemeli seni gözlerin içleri

Özlüyorum her şeyi
Soğuk yağmurlar tenimize düşerken,
Özleyişlerimizi bavullara tıka basa
Denize koyuverişlerimizi dalgalar eşliğinde.

Bir gece yarısı uyanışlarımızı

Bir masalın orta yerinde
Yıldızlar soluksuz kalmış, ay ışında gizli
İçine düşen haykırışların sessiz kahramanları türetilen kelimelerde
Bir yalnızlık, belki bir ölüm, belki yaşam sevdası
Rapunzelin güzelliğinde büyüsü gecenin
Aşka adayan bir adamın belirsizliği

Dizelerimin anlamıydın en olmadık zaman
Soluduğum havaydın ciğerlerime
Güneştin tüm doğamı aydınlatan
Yağmur oldun, aktın, aktın gözlerimden

Sesimin bestesiydin bir zaman