En korkak sizlersiniz Şiiri - Cevat Çeştepe

suratı olmayan bin ölünün
arasında kaldım,
hiç yaşamamış bir ölümün
taklidini yaptım.
kuşlar hür ve çok mağrur
gözüküyorlardı
çırparlarken kanatlarını
bir beyaz mendile benziyorlardı.
oysa uğurladıkları,
yoksulluklar değil
döl yatağı yürekli canlardı.
ben kürekleri suya düşmüş
sandal gibiydim.
sabıkam saklanıyordu
sazlıkların arasında.
oysa ne sular akıyordu
ve ne bir göl vardı yakınımda.
suratı olmayan bin ölünün
arasında kaldım.
siz binbirinci idiniz
ve benden bin beterdiniz.

ama bir çığlık kalmıştı ki
boğazımda kördüğüm,
her ölünün acısına
için için ağlayıp
içime döküldüğüm.
günü beynimde patlayan
bir önlenemez öfkeye
ve tapınmadan bir ibadete
böyle dönüştürdüm.

hangi eşkıya saklandıysa içimde
suskun ağıllara
hapsederek beni
bende olduğu kadar
yoktur yüreği.
saatlerin üzerime dökülüp
ve dakikaların parçalanıp
saniyelere döndüğü
meçhul düşmanlıklar…
şimdi söyleyin bana,
hangi namluya sığar
beş yaşında bir çocuğun gözleri
elinde dağlardan topladığı kır çiçekleri.