Emre Soydan Şiirleri - Şair Emre Soydan

Şehir bahane
Yaşamak bahane
İnsan duyuyorsa ayak seslerini bir sokaktan geçerken
Sessizliği iliklerinde kabarıyordur
Basarken kaldırım taşlarına hissediyorsa korkuyu
İnsan yaşarken ölüyordur

Son görüşüm değilse de bir önceki
Bir önceki değilse de kesin bir öncekidir
Eminim
Ondan sonra uzunca bir süre görmeyeceksin beni
Hatta daha net olursam
Uzunca bir süre hasret kalacak sana gözlerim

Bugün son günümüz olsun
En son sende kalsın bakışlarım
En son sana gülsün gözlerim
Hiç gülmediği gibi
Hiç dinmesin beynimdeki depremler
En son sana bakarken düşsün sonbahar yaprakları

Yavaş yavaş tükeniyorum sana
Yavaş yavaş unutuyorum
Yoruldum
Gidecek başka limanım kalmadı
Gemi battı
Kaptanı sarhoş oldu denizin leylasında

Tanırım seni
Nerde olursan ol
Kiminle olursan ol
Arkan dönük bile olsa
Güneş parlatır senden aldığı ışığı üstüme üstüme
Kör eder

Işıkları söndürmüştüm o gece
Karanlıkta parlayan birşeyler arıyordum
O ki defterlerde tek hece
Karalayıp karalayıp siliyordum
Biliyordum gözlerimin dolduğunu
Ama ve lakin sevgilim

Ummuyordum böyle olacağını
Bilseydim büyür müydüm hiç
Banane ne hali varsa görsün insanlık
Ben mi kurtaracaktım sanki dünyayı
Bir gün batacaktı bu yeryüzü
Bir gün ebediyen solacaktı bitkiler

Hiç bir şeyi bosveremiyorum
Mesela evladı yeni ölmüş bir babayı
Bosveremiyorum
Kaçıp gitmekte olan gökyüzünü
Her defasında aynı saatte aynı yerde
Aynı zamanda ayrılmak koyuyor adama

Seni unutmaya hazırım artık
Geceleri uykum bile gelmeye başladı inanır mısın
Sabahlara kadar düşünmek hayal oldu
Zor oldu
Ama olmaya başladı
Seni bütün duygularımdan sakındım

Uzunca bir süre önce geldin bana
Uzunca bir süre önce
Daha çiçekler açmamıştı
Sürüler yeni yeni geliyordu
Göç ettiği diyarlardan
Baharla birlikte geldin sevgilim