Kağıtlar dağıtıldı,
Elimde floş yalnızlık.
Ortaya sürdüm tüm hatıralarımı.
Kazansam da kaybedeceğim.
Kaldırımdaki ayak sesleri,
Bana doğru hiç gelmiyor.
Özlenen sadece adın,
İnan artık anılmıyor
Sev dedin sevdim gülüm.
ağlarsam yalandır
hiç gerçekten gülmedi gözlerim
belki hiç doğruyu söylemedim
gözümü kırpmadım alay ederken
yolda gördüğüm küçük kız
saçlarının arasında gülmek gizli
saçlarımın arasında hüzün
tek yağan yağmura
sadece diyebilmek
anlamsızca bakarken gözlerime
on umut, nefes, düşünce
on heves
bir arada geçemiyor zaman bilince
gelecekleri
yanyana salınmıyor gecede düşler...
yollar mı bizden uzaklaştı biz mi yollardan uzaklaştık
kaygı ne zaman durdurdu gözlerimizi
gerçekten bakıştık mı
kulağıma beni sevdiğini hiç fısıldadın mı
Güneş dışarı çağırıyor,
'Kapağı açmadan yaşayacaksın umuyorsan'
Gitmiyorum yine de
Kendim de mutlu olurum güneşsiz
Kapağın dışında kalıpsız gerçek hayat
kırıldığın için suçlusun.
güvenirken
sevmediğin
bıçakları görmediğin
başından beri istediğin
suçlusun.
dalgalar dünü getiriyor
elele oturmuştuk hani parkta
severken.
çimlere bakıp haykırmıştık
sonsuzluğu.
nerede şimdi zamansızlık?
silmediğim anılarla yüklü defterim
sayfaları çevirmeye gücüm yok
tükenmişliğin sırrı yok oluşta
sevmeyi düşünmeye zaman yok
kaybetmişim bir yerlerde yolumu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!